Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Παντελής Στόικος – Αυθεντικά



Ο Παντελής Στόικος είναι ένας μουσικός με ήχο χαρακτηριστικό, εύκολα αναγνωρίσιμο στον ελληνικό χώρο. Προφανώς το ενδιαφέρον δεν είναι κυρίως αυτό αλλά το γεγονός ότι είναι ένας πολύ καλός μουσικός, που είτε κινείται σε βαλκανικά χρώματα είτε σε jazz δρόμους είτε σε συνδυασμό τους πάντα προκαλεί το ενδιαφέρον και το θαυμασμό των ακροατών. 


 Από την Μπάντα της Φλώρινας στους Λαϊκεδέλικα του Θανάση Παπακωνσταντίνου και από την Ορχήστρα του δρόμου της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και του Παναγιώτη Καλατζόπουλου στις συνεργασίες με γνωστούς μουσικούς εντός και εκτός Ελλάδας αναγνωρίζεται ως ένας από τους καλύτερους τρομπετίστες του είδους στο χώρο του.  Στο Ακριτικό Τρίο, ως ιδρυτής, έδειξε που θέλει να κινηθεί. Στο Τrio Balkano τον απολαμβάνουμε με τον Αλέκο Παπαδόπουλο στα ντραμς και τον Λάκη Τζήμκα στο κοντραμπάσσο, δυο επίσης άρτιους μουσικούς.

Πέρα από τις συνεργασίες με μουσικούς και τα σχήματα στα οποία είναι μέλος, ο Στόικος κυκλοφόρησε το 2004  μια προσωπική δουλειά με τίτλο «Θραύσεις» και τον Δεκέμβριο του 2011 μια πιο καινούργια με τίτλο «Αυθεντικά». Ενδιαφέρον έχει πως τα κομμάτια του δίσκου είναι ηχογραφήσεις που ξεκινούν από το 2000 και τελειώνουν το 2011 και οι χώροι της ηχογράφησης ποικίλουν, δεν έγραψε  μόνο σε στούντιο αλλά και στο σπίτι του, στο χωριό του, σε live


Πολλοί μουσικοί συνδράμουν στην μουσική αυτή κατάθεση, οι περισσότεροι, όπως είναι λογικό, μουσικοί με τους οποίους Ο Στόικος έχει ιστορικό ηχογραφήσεων: Τους άλλους δυο Trio Balkano, τον Λουκά Μεταξά, τον Νεκτάριο Καρατζή, τον Κώστα Μερετάκη, το Νίκο Ψοφογιώργο, τον Τheodosii Spassov, τον Δημήτρη Αθανασίου,  τον Κυριάκο Ταπάκη, την Σοφία Παλαμήδη, τον Χρήστο Νάτσιο. 

Ο ίδιος ο Παντελής Στόικος λέει για τον δίσκο ότι, όπως και για τον προηγούμενο, «η ιδέα ήρθε το ’97 έχοντας την επιθυμία να παίξω με μουσικούς ελεύθερους στο πνεύμα, δίχως ταμπέλες όπως “παραδοσιακός” ή “τζαζίστας” ή οτιδήποτε άλλο…. Με το πέρασμα του χρόνου άρχισα να αισθάνομαι εγκλωβισμένος στα ωδεία, αλλά και στις παραδοσιακές ορχήστρες με αποτέλεσμα πολλές φορές να παίζω δίχως να έχω την ελευθερία να εκφραστώ. Ήθελα να ψάξω, να μάθω, να προχωρήσω παραπέρα. Έτσι το ’99 ξεκίνησα μια σειρά ηχογραφήσεων με φίλους κυρίως από την περιοχή της Φλώρινας, αλλά και από την Θεσσαλονίκη, παίζοντας σκοπούς και συνθέσεις με έναν διαφορετικό τρόπο. Τον επόμενο χρόνο άρχισα μια νέα σειρά με φίλους που μου άρεσε πολύ να τους ακούω να αυτοσχεδιάζουν. Η πρώτη εκδόθηκε υπό τον τίτλο Θραύσεις τον Απρίλιο του 2004. Επτά χρόνια  αργότερα σας παραδίδω τη δεύτερη, με τα Αυθεντικά».


Ο δίσκος περιέχει 15 κομμάτια. Από την πρώτη ακρόαση ιδιαίτερα τραβούν το ενδιαφέρουν τα κιουτσέκ (στυλ σκοπού που υπάρχει σε όλη τη Βαλκανική και το συναντάμε είτε ως 4/4 είτε ως 9/8 συνήθως σε γοργό και εύθυμο ρυθμό. Παίζεται κυρίως στις γειτονιές των ρομά). Το “Ζαράμο τουρλού” και το “Ταξιδεύοντας”, δύο πολύ ωραία κομμάτια, με την διαφορετικότητά τους δίνουν το ευρύ πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ο δίσκος.

 Όλος ο δίσκος είναι ένα σύνολο μουσικών θεμάτων με μεγάλη ποικιλία στους ρυθμούς που διατηρούν σταθερό το ενδιαφέρον. Γρήγορα κομμάτια εναλλάσονται με αργά, οι διαφορετικοί μουσικοί σε κάθε κομμάτι δίνουν μια αίσθηση του απρόσμενου για το επόμενο και τα σόλο κομμάτια συχνά λειτουργούν σαν γέφυρες μεταξύ αυτών με πολλά όργανα, ίσως και λόγω της μικρής τους, συχνά, διάρκειας.Tα δύο σύντομα “Ηχοτοπία” (field recordings) συμβάλλουν στην αίσθηση φυσικότητας - που έτσι κι αλλιώς σχηματίζεται από τον φυσικό ήχο τρομπέτας και κρουστών.

Δεν θα κατηγοριοποιήσω το δίσκο γιατί είναι ακριβώς αυτό που δε θέλει ο Στόικος αλλά και γιατί οι κατηγοριοποιήσεις έχουν μάλλον πρακτικό χαρακτήρα: για την ταξινόμηση της δισκοθήκης, την ένταξη σε ανάλογες στήλες, περιοδικά, μουσικές ειδήσεις. Θα προχωρήσω μόνο σε μια κατηγοριοποίηση, αυτή του αξιοπρόσεκτου δίσκου.