Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Τεφλόν - Τεφλόν




Ελληνικό συγκρότημα που υπάρχει από το 2007 αλλά μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά. Η δουλειά τους αυτή παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες. Πρώτα απ’ όλα, δεν φαίνονται πουθενά τα μέλη του συγκροτήματος, δηλαδή ποιοι παίζουν και τι παίζουν. Μια προφανής προσπάθεια ανάδειξης του συγκροτήματος ως ένα, σαν μουσικός πυρήνας που τονίζει το συνολικό μουσικό αποτέλεσμα αν και αποτελείται από μέρη. Τα ονόματα των μελών βρίσκονται εύκολα στο διαδίκτυο αλλά δεν έχει κάποια αξία να αναφερθούν  εφ’ όσον και οι ίδιοι το θεωρούν ήσσονος σημασίας, κάτι όχι σπάνιο στο χώρο του ελληνικού underground.




Οι ίδιοι λένε για το συγκρότημα: «γνωρίστηκαμε σχεδόν τυχαία. το φθινοπωρο του 2007 ξεκίνησαμε, τέσσερις από μας, να παίζουμε μαζί. την άνοιξη του 2008 γίναμε πέντε. στις αρχές του 2009 ο πρώην ντράμερ μας μετακόμισε στο βερολίνο κι έτσι αποκτήσαμε τη σημερινή μας μορφή.
αναπτύξαμε σχέσεις ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού. και δε νιώσαμε ποτέ να δεσμευόμαστε από κάποιο είδος μουσικής ή κάποια αμοιβαία συμφωνημένη πολιτική ή κοινωνική στάση. απλά αλληλεπιδρούμε με την κοινωνία και παίζουμε τη μουσική μας. θέτουμε ερωτήσεις. κάνουμε δηλώσεις. νευριάζουμε και γκρινιάζουμε. συσσωρεύουμε χρέη».


Το cd είναι δική τους παραγωγή, από σκληρό χαρτόνι, χωρίς ίχνος πλαστικού, εικόνα με άλλα λόγια DIY. Οι στίχοι, ελληνικοί, εμπεριέχονται σε ένθετο και καλύπτουν μια διάρκεια από την αρχή της ζωής του συγκροτήματος μέχρι το 2012 – πενταετία δηλαδή – οπόε και ηχογραφήθηκε ο δίσκος. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του Γιάννη Αναγνωστάτου (Lolek), ενώ η ηχογράφηση και η μίξη από τον Μανώλη Αγγελάκη. Αυτό σημαίνει πως ο ήχος τους δεν είναι μακριά από τον δικό του ήχο, έτσι κι αλλιώς παίζουν μαζί αρκετό καιρό. Ο ήχος του Μανώλη Αγγελάκη μου αρέσει, έχει δυναμική και προσωπικότητα. Και φτάνουμε σε ένα από τα πρώτα θετικά του δίσκου, τον ήχο.

Ο ήχος είναι από τα πρώτα που προσέχει ο ακροατής, ακόμα και ο μη παρατηρητικός. Πολύ καλές εγγραφές που αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο τις χαρακτηριστικές εναλλαγές στο τέμπο και τις εντάσεις που βγαίνουν σε όλο το δίσκο. 


Λογικό είναι βέβαια το κύριο ενδιαφέρον να είναι η ίδια η μουσική. Εδώ το συγκρότημα με απλά λόγια έφτιαξε έναν δίσκο που εύκολα θα τραβήξει το ροκ κοινό σε αρκετά μεγάλο εύρος. Από το post rock στο shoegaze και με πολλά στοιχεία κινηματογραφικής μουσικής, οι “Τεφλόν” καταγράφουν δέκα κομμάτια που είναι και ακούγονται Δυνατά! Ο δίσκος ανοίγει με το “Νίτρο”, σαν intro. Ένα εξαιρετικό κομμάτι, θαυμάσια εισαγωγή για τον δίσκο που ξεκινά ήσυχα και μελωδικά, κάτι σαν Burgundy Grapes για παράδειγμα, μέχρι το σημείο που το μπάσο και η κιθάρα βάζουν την ηλεκτρική τους ενέργεια. Κομμάτι για πολλές εκπομπές και πολλές συλλογές. 

Όλα τα κομμάτια του δίσκου έχουν ενδιαφέρον. Χορταστικά σε διάρκεια τα περισσότερα, χαρακτηριστικό του post rock εξ’ άλλου, το ίδιο και ο δίσκος ολόκληρος που ξεπερνάει τα εξήντα λεπτά μουσικής. Η “Καληνύχτα” είναι ένα εννιάλεπτο κομμάτι που πιστεύω πως μένει στο τέλος των ακροάσεων. Εκτός όμως από την εισαγωγή, το κομμάτι που άκουσα τις περισσότερες φορές είναι ο απόηχος: εφτά λεπτά εξέλιξης από μπαλάντα σε δυνατό ροκ και ξανά μπαλάντα κι ένταση.


 Πολύ χαίρομαι όταν ακούω μουσικές και συγκροτήματα που κρατούν ψηλό επίπεδο σε όλα τα σημεία της δουλειάς που εκδίδουν. Ένα δεμένο συγκρότημα, μια πολύ καλή παραγωγή, ωραία κομμάτια, φαίνεται να είναι ένας δίσκος που έχει ότι χρειάζεται για να ακουστεί πολύ. Αν συμβεί εντέλει να φτάσει στα αυτιά πολλών δεν είναι κάτι προβλέψιμο πάντα, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ιδιωτική παραγωγή, χωρίς δηλαδή εταιρεία, με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς (μη) διαφήμισης. Πρέπει όμως οι καλές δουλειές να φτάνουν σε πολλούς αποδέκτες και αυτή η παρουσίαση αυτό το ρόλο φιλοδοξεί να παίξει.

Τους βρίσκετε στο www.tfln.gr όπου και μπορείτε να παραγγείλετε το cd και να ακούσετε τα κομμάτια τους.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Δημήτρης Μαραμής & Θοδωρής Βουτσικάκης – Αισθηματική Ηλικία




Οι πρώτες μέρες του Ιουνίου, εκτός από μια αναπάντεχη δροσιά, μας έφεραν και την πολυαναμενόμενη, καινούργια δουλειά του Δημήτρη Μαραμή. Πολυαναμενόμενη γιατί την συνεργασία που βρίσκεται αποτυπωμένη πλέον σε ένα ηχητικό μέσο είχαμε τη χαρά να την ακούσουμε στη Θεσσαλονίκη σε δύο μουσικές παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, στο Μέγαρο Μουσικής, και μια στη Σάνη. Στις δύο εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη είχαμε ακούσει μικρά δείγματα του δίσκου, έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ο Θοδωρής Βουτσικάκης ο κύριος ερμηνευτής τότε. Στη Σάνη είχαμε απολαύσει έναν αλλοιώτικο Ερωτόκριτο από τον Δημήτρη Μαραμή, με την Κορίνα Λεγάκη και τον Θοδωρή Βουτσικάκη σε ένα τελείως διαφορετικό σε σχέση με το δίσκο ρεπερτόριο. Με άλλα λόγια πρόκειται για μια συνεργασία που μετράει αρκετό καιρό συναυλιακά, η ακρόαση της οποίας, σε όλες τις στιγμές,  δικαιολογεί απόλυτα το επίθετο «πολυαναμενόμενη».


 Τον Δημήτρη Μαραμή τον θεωρώ από τους πιο ταλαντούχους συνθέτες της γενιάς του. Όλοι οι δίσκοι του έχουν εντονότατο το στοιχείο του λυρισμού και είναι σε όλα τα επίπεδα αξιοπρόσεκτοι: στιχουργικά, μουσικά, ενορχηστρωτικά, ερμηνευτικά.  Στη Θεσσαλονίκη έχουμε μια ιδιαίτερη εκτίμηση στη μουσική του και είναι, πιστεύω, μια σχέση αμφίδρομη.

Οι επιλογές του στις ανδρικές φωνές ήταν πάντα εξαιρετικές και όλες, μιλώντας για τους δίσκους πάντα, προερχόμενες από το χώρο του κλασικού τραγουδιού. Η συνεργασία του με τον Θοδωρή Βουτσικάκη επιδοκιμάστηκε δια βοής στις ζωντανές εμφανίσεις στην πόλη που φαίνεται να γνωρίζει ακόμα, περιέργως, να κρίνει τις καλές φωνές. Πρόκειται για έναν τραγουδιστή με πολύ μεγάλες δυνατότητες όχι μόνο τραγουδιστικές αλλά κυρίως ερμηνευτικές συνολικά. Γνωρίζει δηλαδή, ο νέος τραγουδιστής, να ελέγχει εξαιρετικά την φωνή του σε όλες τις εντάσεις, πέρα από την ακρίβεια της απόδοσης της νότας αλλά και της σπουδαίας χροιάς που του έχει χαριστεί.  Σε συνδυασμό με την θεατρικότητα με την οποία μπορεί να ερμηνεύει είναι πολύ λογικό το ταίριασμα με τις μουσικές του συνθέτη ο οποίος δεν φείδεται καλών λόγων για τον ερμηνευτή, στις σελίδες του βιβλίου.


 Ο δίσκος-βιβλίο “Αισθηματική Ηλικία” περιέχει 13 κομμάτια και είναι χωρισμένο σε  τρεις ενότητες: τρία ερωτικά, τρία παραμύθια, τρία όνειρα καθώς και τέσσερα ορχηστρικά – ένα πρελούδιο και ένα ορχηστρικό για κάθε ενότητα. Στα Τρία Ερωτικά η ποίηση ανήκει στον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου και στον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, στα Τρία Παραμύθια στίχους έγραψε ο Σωτήρης Τριβιζάς και στα Τρία Όνειρα ο Μιχάλης Γκανάς. Προφανώς ο τίτλος του δίσκου πηγάζει από την ομότιτλη ποιητική ενότητα του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου.

Εννιά τραγούδια και τέσσερα ορχηστρικά σε μια συμπαγή, λυρική δομή. Ένα ολοκληρωμένο άκουσμα, όπως αρέσει στον συνθέτη να παρουσιάζει και στις συναυλίες του και στις προηγούμενες δουλειές του.

 (Δεν υπάρχει ακόμα κάτι από τον δίσκο στο youtube. Το υπερκείμενο βίντεο είναι από συναυλία στο ΜΜΘ)

Στα Τρία Ερωτικά αναδεικνύεται εκ νέου η σχέση αγάπης -και έμπνευσης- του συνθέτη με την ποίηση. Αναμφισβήτητα η πιο ισχυρή από τις τρεις ενότητες, τα κομμάτια της οποίας δεν θα πρέπει να λείπουν σε καμία από τις επόμενες εμφανίσεις τους, κοινές η κατά μόνας. Οι “Mπερντέδες” είναι απλά ένα καταπληκτικό τραγούδι.

Στα Τρία Παραμύθια δεσπόζει, πιστεύω όχι μόνο λόγω αναγνωσιμότητας, η “Nεράϊδα”, ένα από τα παλιότερα και πιο όμορφα τραγούδια του Δημήτρη Μαραμή, στην τρίτη του δισκογραφημένη μορφή. 

Στα Τρία Όνειρα εντύπωση προκαλεί η ηχητική αλλαγή στο τελευταίο τραγούδι της ενότητας αλλά και του δίσκου. «Μια μελαγχολική μελωδία σε αργό tempo, με jazz στοιχεία από το σαξόφωνο» όπως την περιγράφει ο ίδιος. Σε πλήρη αντιδιαστολή ο Επίλογος, με τους “Μπερντέδες” σε ορχηστρική μορφή. 


 Ο Δημήτρης Μαραμής συνεχίζει να φτιάχνει όμορφη μουσική. Ο πολύ χαρισματικός Θοδωρής Βουτσικάκης ερμηνεύει ιδανικά. Και το πιο ενδιαφέρον; είναι ακόμα καλύτερος στις ζωντανές εμφανίσεις! Απολαύστε έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.