Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Κορίνα Λεγάκη - Κυματογράφος



Η Κορίνα Λεγάκη έχει εκ προοιμίου δύο βασικά θετικά χαρακτηριστικά, πέρα από τη φωνή της: πρώτον κατάγεται από την Κρήτη και δεύτερον έχει μακρά συνεργασία με τον Δημήτρη Μαραμή τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα. Οι συνεργασίες δείχνουν, πιστεύω, ένα γενικό πλαίσιο ενδιαφερόντων και ακουσμάτων. Το συγκρότημα Αρμός, ο Δημήτρης Μαραμής, και οι εξαιρετικοί Outward Bound συγκαταλέγονται στις μέχρι τώρα συνεργασίες της.



Ο «Κυματογράφος» αποτελεί την τρίτη της δισκογραφική δουλειά. Τη φορά αυτή δεν υπάρχουν νέα τραγούδια. Στον σύμπηκτο δίσκο θα δει κανείς, στην πίσω πλευρά, έξι και έξι κομμάτια χωρισμένα σαν να βλέπεις δίσκο βινυλίου. Δώδεκα κομμάτια, επιλογή από την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, καλύπτοντας ένα χρονικό διάστημα εξήντα ετών, από το 1948 ως το 2007. 

Δύο είναι οι κεντρικοί άξονες του δίσκου: αρχικά η επιλογή των κομματιών. Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν, λόγω προφανώς και του χρονικού εύρους, έχουν μεγάλες μουσικές διαφορές εντάσσονται ωστόσο επιτυχημένα στο σύνολο του δίσκου. Ακούγονται το Beautiful That Way από την ταινία “La Vita e Bella”, “Η Τιμή Της Αγάπης” από την ομότιτλή ταινία, το Manha De Carnaval από το “Orfeu Negro”, “Αγάπη Μου” από την ταινία “Phaedra”, Canzone Del Mal Di Luna από το “Kaos”, “Bang Bang” από το “Kill Bill”. Στην… δεύτερη πλευρά ακούγονται τα Falling από το “Twin Peaks”, Nature Boy από το “The Boy With Green Hair”, Yo Soy Maria από το “Cuore Sacro”, Sous Le Ciel De Parisαπό την ομότιτλη ταινία, Despedida από το “Love In The Time Of Cholera” και Van Den Budenmayer από το “La Double Vie De Veronique”.

Δεύτερος άξονας του δίσκου είναι οι δύο ενορχηστρωτές. Ο κλασικός κιθαρίστας Παναγιώτης Μάργαρης ενορχήστρωσε τα πρώτα εφτά κομμάτια με κυρίαρχο όργανο την κιθάρα και πολύ μινιμαλιστικό τρόπο. Ο Γιώργος Κατσάνος έδωσε το στίγμα του στα υπόλοιπα πέντε κομμάτια. Ένας μουσικός ιδιαίτερος, με αγάπη στα ηλεκτρονικά στοιχεία που επενδύουν τα κομμάτια που ενορχήστρωσε.


 Η Κορίνα Λεγάκη απέδωσε πολύ ωραία τα κομμάτια, δίνοντάς τους τη κατάλληλη αίσθηση. Εκφραστική και συναισθηματική, ευτυχώς δεν ανήκει στην μεγάλη ομάδα τραγουδιστών/τραγουδιστριών που με την προφορά τους στα μη ελληνικά τραγούδια καταστρέφουν ότι ωραίο δίνει η φωνή τους. Αντιθέτως προφέρει τις λέξεις σωστά, ιδιαίτερα στα γαλλικά, διατηρώντας τις δονήσεις που οι λέξεις σε όλες τις γλώσσες περιέχουν.

Με εξαίρεση ίσως το “Bang Bang” το οποίο ενορχηστρωτικά και ηχητικά δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα που να δικαιολογεί την επιλογή του, όλα τα κομμάτια παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Ο μινιμαλισμός και η κλασική ενορχήστρωση των πρώτων τραγουδιών δίνουν την θέση τους στο στα πιο σύγχρονα ακούσματα που γεμίζουν τον χώρο και πραγματοποιούν έναν επιτυχημένο συγκερασμό χρόνου και ήχου. 


Θα σταθώ σε μερικά κομμάτια: Το “Sous Le Ciel De Paris”, ένα πολύ όμορφο κομμάτι από το 1951. Το “Van Den Badenmayer  σε μια περίεργη, μικρής διάρκειας μορφή του. Το συγκεκριμένο το θεωρώ από τα καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών στην αυθεντική του μορφή, στην «Διπλή Ζωή Της Βερόνικα». Το “Despedida” το έγραψε η Shakira. Είναι ένα πανέμορφο τραγούδι το οποίο η Κορίνα Λεγάκη αποδίδει εξαιρετικά, υποστηρίζεται σωστά στην ενορχήστρωση και πρέπει να σχολιάσω πως χαίρομαι που δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν ένα κομμάτι της «εμπορικής» Shakira μαζί με κλασικούς κινηματογραφικούς συνθέτες. Τέλος, ίσως η καλύτερη στιγμή του δίσκου, το “Falling”. Ένα καταπληκτικό τραγούδι από την αρχή ως το τέλος: μελωδία, στίχοι, ενορχήστρωση, ερμηνεία. Ένα απόλυτα ερωτικό τραγούδι.

Ένας ακόμα πολύ καλός δίσκος για την Κορίνα Λεγάκη -και τους δύο ενορχηστρωτές. Κυματογράφος και κινηματογράφος σε μια ευχάριστη σύμπλευση.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Yiannis Kassetas – East N Blues




Nα που σιγά-σιγά και αυτή η χρονιά αρχίζει να μας δείχνει πως στην τελική καταμέτρηση στο τέλος του έτους θα έχουμε και πάλι να μετράμε ωραίους δίσκους. Πολλές και ενδιαφέρουσες οι νέες κυκλοφορίες και θα ξεκινήσουμε με τον μουσικό χώρο που πρέπει να υποστηρίζουμε όλοι μας αφ’ ενός γιατί οι μουσικοί είναι εξαιρετικοί και το αξίζουν και αφετέρου διότι, δυστυχώς, ο αριθμός των ακροατών που ενδιαφέρονται για την τζαζ και δη την ελληνική δεν φαίνεται να είναι πολύ μεγάλος – ακόμα.


 Είχα την χαρά να παρακολουθώ τις δουλειές του σαξοφωνίστα Γιάννη Κασέτα από την πρώτη δισκογραφική του δουλειά, το “The Truth About The Alien Invasion In Egypt  μαζί τότε, το 2007, με τους Funk Wizards. Μια πολύ καλή δουλειά με συμμετοχές γιγάντων, όπως του Γιώργου Κοντραφούρη και του δασκάλου του Γιάννη κασέτα, Δημήτρη Βασιλάκη ανάμεσα στους άλλους. Το “Funk Abyss” το 2009 ήταν μια ακόμα μαρτυρία για την καλή πορεία του Γιάννη Κασέτα, ενώ δύο χρόνια αργότερα μας ξάφνιασε –θετικά- με το “Jungle of Illusions” που έκανε μαζί με τον ντράμερ Γιώργο Σπανό. Όσοι δεν έχετε ακούσει κάτι από τις δουλειές αυτές να το πράξετε.

Η νέα του δουλειά είναι διαφορετική σε αρκετά επίπεδα. Η κεντρική διαφορά έγκειται στη συνεργασία του Γιάννη Κασέτα με αμερικάνους κυρίως μουσικούς και την ηχογράφηση στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Δεν χρειάζεται πολύ εξειδικευμένο αυτί για να καταλάβει κανείς ότι… κάτι καλό συμβαίνει στα ντραμς. Αυτό το κάτι είναι ο Ulysses Owens Jr, δυο φορές βραβευμένος με Grammy. Στο μόνο τραγούδι του δίσκου, το “Dive Jazz”, ακούγεται ο ιδιαίτερος Miles Griffith και στην τρομπέτα ο Tatum Greenblatt για τον οποίο ο ίδιος ο Wynton Marsalis είπε πως είναι ένας από τους αγαπημένους του ανερχόμενους τρομπετίστες. Ο πολύ ταλαντούχος πιανίστας που ακούγεται είναι ο Adam Birnbaum. To καστ των μουσικών κλείνει με δυο έλληνες: τον Αποστόλη Σιδέρη στο κοντραμπάσο και την συμμετοχή του πανταχού παρόντα (δικαίως) Αντώνη Ανδρέου στο τρομπόνι. Ο Αποστόλης Σιδέρης ζει και εργάζεται στο εξωτερικό, όπως διαβάζω στο δελτίο τύπου και χαίρομαι που τον μαθαίνω και συμμετέχει στην ηχογράφηση.
Μην φαντάζεστε βέβαια, παρασυρόμενοι από τον τίτλο, ανατολίτικες μελωδίες παιγμένες με σαξόφωνο. Υπάρχουν μέρη με άρωμα ανατολής, όπως για παράδειγμα στο υπέροχο “Eastern Funk Attack”, αλλά με ισορροπία. Δεν θα ακούσετε την Ανατολή της Aziza Mustafa Zadeh, με λίγα λόγια. Τα ανατολικά στοιχεία συνυπάρχουν με στοιχεία μπλουζ και τζαζ σε μια αρμονική  –κυριολεκτικά– ένωση. 

                                     (Ένα μουσικό δείγμα από την προηγούμενη δουλειά του)

Οι συνθέσεις είναι όλες του Γιάννη Κασέτα όπως και το arrangement το οποίο στον συγκεκριμένο δίσκο έχει περισσότερη σημασία από έναν κλασικό τζαζ δίσκο. Αυτό, γιατί περιλαμβάνει μια όμορφη -και χορταστική σε διάρκεια-  σουίτα, την “Eternal Suite”, άνισα κατανεμημένη χρονικά σε τρία μέρη. Μια ακόμα ιδιαιτερότητα του δίσκου είναι οι μικρές εισαγωγές σε κάποια κομμάτια. 



Οι μουσικοί βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο, οι συνθέσεις είναι πολύ καλές κι έτσι το αποτέλεσμα είναι, αναμενόμενα, πολύ ενδιαφέρον. Ακούμε έναν δίσκο που δείχνει τις δυνατότητες ελλήνων μουσικών, και πιο ειδικά του Γιάννη Κασέτα, και την αυτογνωσία των δυνατοτήτων του. Ελπίζω πως θα βρει μιμητές ώστε η ελληνική τζαζ να δώσει μεγαλύτερο διεθνές παρών αλλά και να προκύψουν δίσκοι με άποψη όπως αυτός.


Κυκλοφορεί την Τρίτη 18 Μαρτίου από την Puzzlemusik.