Η Κορίνα Λεγάκη έχει εκ προοιμίου δύο βασικά θετικά
χαρακτηριστικά, πέρα από τη φωνή της: πρώτον κατάγεται από την Κρήτη και δεύτερον
έχει μακρά συνεργασία με τον Δημήτρη Μαραμή τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα. Οι
συνεργασίες δείχνουν, πιστεύω, ένα γενικό πλαίσιο ενδιαφερόντων και ακουσμάτων.
Το συγκρότημα Αρμός, ο Δημήτρης Μαραμής, και οι εξαιρετικοί Outward Bound συγκαταλέγονται
στις μέχρι τώρα συνεργασίες της.
Ο «Κυματογράφος» αποτελεί την τρίτη της δισκογραφική
δουλειά. Τη φορά αυτή δεν υπάρχουν νέα τραγούδια. Στον σύμπηκτο δίσκο θα δει
κανείς, στην πίσω πλευρά, έξι και έξι κομμάτια χωρισμένα σαν να βλέπεις δίσκο
βινυλίου. Δώδεκα κομμάτια, επιλογή από την ιστορία του παγκόσμιου
κινηματογράφου, καλύπτοντας ένα χρονικό διάστημα εξήντα ετών, από το 1948 ως το
2007.
Δύο είναι οι κεντρικοί άξονες του δίσκου: αρχικά η επιλογή
των κομματιών. Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν, λόγω προφανώς και του χρονικού
εύρους, έχουν μεγάλες μουσικές διαφορές εντάσσονται ωστόσο επιτυχημένα στο
σύνολο του δίσκου. Ακούγονται το “Beautiful That Way” από την ταινία “La Vita e Bella”, “Η
Τιμή Της Αγάπης” από την ομότιτλή ταινία, το “Manha
De
Carnaval” από
το “Orfeu
Negro”, “Αγάπη Μου” από την ταινία “Phaedra”, “Canzone
Del
Mal
Di
Luna” από
το “Kaos”, “Bang Bang” από το “Kill Bill”. Στην… δεύτερη πλευρά ακούγονται τα “Falling” από το “Twin Peaks”, “Nature Boy” από το “The Boy With Green Hair”, “Yo Soy Maria” από το “Cuore Sacro”, “Sous Le Ciel De Paris” από την ομότιτλη ταινία,
“Despedida” από το “Love In The Time Of Cholera” και “Van
Den
Budenmayer” από
το “La
Double Vie De Veronique”.
Δεύτερος άξονας του δίσκου είναι οι δύο ενορχηστρωτές. Ο
κλασικός κιθαρίστας Παναγιώτης Μάργαρης ενορχήστρωσε τα πρώτα εφτά κομμάτια με
κυρίαρχο όργανο την κιθάρα και πολύ μινιμαλιστικό τρόπο. Ο Γιώργος Κατσάνος έδωσε
το στίγμα του στα υπόλοιπα πέντε κομμάτια. Ένας μουσικός ιδιαίτερος, με αγάπη
στα ηλεκτρονικά στοιχεία που επενδύουν τα κομμάτια που ενορχήστρωσε.
Η Κορίνα Λεγάκη απέδωσε πολύ ωραία τα κομμάτια, δίνοντάς τους
τη κατάλληλη αίσθηση. Εκφραστική και συναισθηματική, ευτυχώς δεν ανήκει στην
μεγάλη ομάδα τραγουδιστών/τραγουδιστριών που με την προφορά τους στα μη
ελληνικά τραγούδια καταστρέφουν ότι ωραίο δίνει η φωνή τους. Αντιθέτως προφέρει
τις λέξεις σωστά, ιδιαίτερα στα γαλλικά, διατηρώντας τις δονήσεις που οι λέξεις
σε όλες τις γλώσσες περιέχουν.
Με εξαίρεση ίσως το “Bang Bang” το οποίο ενορχηστρωτικά και ηχητικά
δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα που να δικαιολογεί την επιλογή του, όλα τα
κομμάτια παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Ο μινιμαλισμός και η κλασική ενορχήστρωση των
πρώτων τραγουδιών δίνουν την θέση τους στο στα πιο σύγχρονα ακούσματα που
γεμίζουν τον χώρο και πραγματοποιούν έναν επιτυχημένο συγκερασμό χρόνου και
ήχου.
Θα σταθώ σε μερικά κομμάτια: Το “Sous Le Ciel De Paris”, ένα πολύ όμορφο κομμάτι από το 1951.
Το “Van
Den Badenmayer” σε μια περίεργη, μικρής διάρκειας μορφή του.
Το συγκεκριμένο το θεωρώ από τα καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών στην
αυθεντική του μορφή, στην «Διπλή Ζωή Της Βερόνικα». Το “Despedida” το έγραψε η Shakira. Είναι ένα πανέμορφο τραγούδι το οποίο η Κορίνα
Λεγάκη αποδίδει εξαιρετικά, υποστηρίζεται σωστά στην ενορχήστρωση και πρέπει να
σχολιάσω πως χαίρομαι που δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν ένα κομμάτι της «εμπορικής»
Shakira μαζί
με κλασικούς κινηματογραφικούς συνθέτες. Τέλος, ίσως η καλύτερη στιγμή του
δίσκου, το “Falling”.
Ένα καταπληκτικό τραγούδι από την αρχή ως το τέλος: μελωδία, στίχοι,
ενορχήστρωση, ερμηνεία. Ένα απόλυτα ερωτικό τραγούδι.
Ένας ακόμα πολύ καλός δίσκος για την Κορίνα Λεγάκη -και τους
δύο ενορχηστρωτές. Κυματογράφος και κινηματογράφος σε μια ευχάριστη σύμπλευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου