Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Γιώργος Σταυριανός – Πέρασες…


Ο Γιώργος Σταυριανός είναι ένας από τους αγαπημένους έλληνες συνθέτες. Με ένα έργο τριάντα ετών, βρίσκεται στα μουσικά πράγματα με δίσκους πολυακουσμένους και πλέον κλασικούς.

Το κύριο χαρακτηριστικό του Γιώργου Σταυριανού είναι η ικανότητα να δημιουργεί μελωδίες όμορφες, αβίαστες αλλά και η δυνατότητα να συνδέει τις μελωδίες αυτές με στίχους ιδιαίτερους, ευαίσθητους, στα όρια της ποίησης. Οι συνεργασίες του πάντα αξιοπρόσεκτες: άλλοτε καταξιωμένοι τραγουδιστές και μουσικοί και άλλοτε νέοι άνθρωποι, άγνωστοι στο ευρύ κοινό αλλά πάντα με ταλέντο και κοντά στην καλλιτεχνική γραμμή που έχει χαράξει ο ίδιος ο συνθέτης.


Η καινούργια δισκογραφική δουλειά του Γιώργου Σταυριανού έχει τον τίτλο «Πέρασες…». Εφτά νέα τραγούδια, δυο ορχηστρικά θέματα και δύο επανεκτελέσεις παλιότερων τραγουδιών αποτελούν τη νέα αυτή κυκλοφορία. 

Η ενορχήστρωση έγινε από τον Κώστα Παρίση. Οι ενορχηστρώσεις, γενικά, έχουν συνήθως το χαρακτηριστικό  ο ενορχηστρωτής να βάζει ως κύριο όργανο αυτό που ξέρει καλά ο ίδιος. Έτσι ο δίσκος κινείται σε πιανιστικά, κιθαριστικά κλπ πλαίσια. Οι κιθάρες του Κώστα Παρίση είναι συνεπώς το κέντρο του δίσκου, σε σχέση με τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν. Η εικόνα που δημιουργήθηκε όμως δεν είναι η πλούσια ηχητική εικόνα παλαιότερων δίσκων –εκτός του προηγούμενου - στους οποίους οι ωραίες μουσικές του Γιώργου Σταυριανού άνθιζαν. Περιορισμένη η χρήση οργάνων εκτός από την κιθάρα, ο ήχος αρκετά επίπεδος και συνολικά ένας πολύ διαφορετικός Σταυριανός με το συναίσθημα, παρ’όλο που υπάρχει, να βρίσκεται μάλλον εγκλωβισμένο στη μελωδία της φωνής.

Για να ξεκινήσω την αναφορά στα τραγούδια του δίσκου γυρίζουμε πίσω στο 1990 όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος του Γιώργου Σταυριανού «Άνεμος είναι…». Δίσκος εξαιρετικός από την αρχή ως το τέλος και με την ενορχηστρωτική πινελιά των Δυνάμεων του Αιγαίου (Νίκος Γράψας, Χρήστος Τσιαμούλης, Μιχάλης Κλαπάκης). Η πρώτη πλευρά του δίσκου ξεκινούσε μτη φωνή του Νίκου Γράψα και το τραγούδι  “Μα εσύ γελάς σαν πρώτα”. Mε αυτό ακριβώς το τραγούδι ξεκινάει και ο νέος δίσκος, αλλά με τη φωνή του Μιλτιάδη Πασχαλίδη. Ο ίδιος τραγουδιστής κλείνει και τον δίσκο με τραγούδι και πάλι από τον ίδιο δίσκο, τραγούδι που είχε πει ο Νίκος Γράψας ανοίγοντας την δεύτερη πλευρά του δίσκου, το “Μάταιο πλήθος”. Έχοντας ακούσει και παίξει εκατοντάδες φορές αυτά τα τραγούδια στην πρώτη τους μορφή οι συγκεκριμένες εκτελέσεις δεν μου έδωσαν κάτι καινούργιο, ακόμα και αν είναι από τη φωνή ενός καλού τραγουδιστή. Όσοι δεν είχαν ακούσει τα τραγούδια στην αρχική τους μορφή θα τα βρουν φυσικά σαφώς ενδιαφέροντα, ως συνθέσεις του Γιώργου Σταυριανού. Θυμίζω ότι το “Μα εσύ γελάς σαν πρώτα” το είχε τραγουδήσει πολύ όμορφα και ο Παντελής Θαλασσινός στο δίσκο του 2005 «’Ωρες μου χρωματιστές» με χαρακτήρα πιο κοντά στο πρωτότυπο.


Ο  Παντελής Θαλασσινός τραγουδάει και σ’ αυτόν τον δίσκο, ένα ντουέτο με τη Μελίνα Ασλανίδου. Δυο σαφώς διαφορετικές φωνές, δίνουν τις όμορφες χροιές τους στο “Καλώς ήρθες φίλε…”.

Ο Πάνος Παπαϊωάννου είναι συνεργάτης του Γιώργου Σταυριανού πολλά χρόνια. Μια πραγματικά πολύ όμορφη φωνή, με ιδιαίτερη ευαισθησία, τραγουδάει τρία τραγούδια: το ομότιτλο του δίσκου – το “Πέρασες…” – την “Εποχή” και το “Πώς σκοτεινιάζει το μέλλον”. Όπως και στις προηγούμενες συμμετοχές του, ο Πάνος Παπαϊωάννου δημιουργεί με τη φωνή του ακριβώς την ατμόσφαιρα που επιθυμεί και σκηνοθετεί ο συνθέτης. Βρίσκω πολύ πιθανό πως θα ακούσουμε πολλά και καλά τραγούδια από αυτόν τον τραγουδιστή στο μέλλον.

Ο Κώστας Παρίσης τραγουδάει δύο τραγούδια: “Της αγάπης ψέμα” και “Της μοναξιάς το μυστικό”, το τελευταίο σε στίχους του Δημήτρη Ακριβούλη - όλα τα υπόλοιπα σε στίχους του συνθέτη. Έχει έναν δικό του τρόπο να τραγουδάει ο Παρίσης και μου αρέσει. Είτε τραγουδάει με τα Υπόγεια Ρεύματα είτε σε άλλες δουλειές (π.χ. στο ντουέτο με τη Μελίνα Κανά) γνωρίζει που και πως πρέπει να αλλάζει και το κάνει με επιτυχία.


Η Λιζέτα Καλημέρη τραγουδάει τον “Σημαδεμένο άγγελο”. Tι να πεις για τη Λιζέτα… ότι και να πεις είναι λίγο. Η παρουσία της σε κάθε δίσκο είναι στολίδι για το δίσκο. Ο τρόπος που αποδίδει το κάθε τραγούδι είναι απλά ο καλύτερος που θα μπορούσε να γίνει. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το πιο λαϊκότροπο του δίσκου.

Τα ορχηστρικά του Γιώργου Σταυριανού είναι το..σήμα κατατεθέν του. Καταπληκτικές μελωδίες, ονειρικές μουσικές, αναρίθμητες εικόνες, γλυκιά μελαγχολία, νοητικά ταξίδια. Έτσι συμβαίνει και με το “Γυμνό το σώμα”. Ο Σταυριανός που αγαπήσαμε και αγαπάμε.

Το “Omnia vincit amor” (από τα «Βουκολικά» του Βιργίλιου – σε ελεύθερη μετάφραση: “o Έρωτας νικάει τα πάντα…”) είναι το ορχηστρικό θέμα του τραγουδιού που έδωσε τον τίτλο στον δίσκο.

Ο Γιώργος Σταυριανός μας έδωσε έναν ακόμα δίσκο με όμορφα τραγούδια και ωραίες μελωδίες και καλούς τραγουδιστές, όπως κάνει πάντα.