Σάββατο 24 Μαΐου 2014

George Avramidis – Protocol




Πρώτη προσωπική δουλειά για τον Γιώργο Αβραμίδη η οποία κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, σε δική του παραγωγή. Ο Γιώργος Αβραμίδης είναι τρομπετίστας το βιογραφικό του οποίου απλώνεται - πέρα από τις ηχογραφήσεις σε διάφορους δίσκους – από τις μουσικές που έβγαζαν οι «Επισκέπτες» με τον Γιάννη Αγγελάκα μέχρι τις πιο πρόσφατες μουσικές των «Εκμέκ». Μεγάλο εύρος συνεπώς και το πιο ενδιαφέρον είναι πως ο δίσκος δεν βρίσκεται πολύ κοντά σε κανένα από τα δύο συγκροτήματα. Καθόλου περίεργο αλλά σαφώς ευπρόσδεκτο.

Που κυμαίνεται λοιπόν μουσικά ο δίσκος; Στην περιεκτικότατη και μάλλον αχανή έννοια της τζαζ είναι η απάντηση. Το “Protocol” περιέχει έξι και ένα χορταστικά κομμάτια που κινούνται σε ήχους άλλοτε acid, άλλοτε πιο smooth, ενώ ο ρυθμός, ειδικά στο μπάσο, είναι από τα χαρακτηριστικά του δίσκου ακόμα και στα πιο ‘‘ήρεμα’’ κομμάτια. Το έβδομο κομμάτι του cd-r είναι ένα ωραίο remix του κομματιού που ανοίγει τον δίσκο, το “Shadow Man”, πειραγμένο από τους “Pinata Vandals” του Hermann Newman ο οποίος συμμετέχει και στην ηχογράφηση.



Η μουσική ανήκει στον Γιώργο Αβραμίδη σε όλο το δίσκο ενώ σε τρία κομμάτια υπάρχουν στίχοι. Μην φανταστείτε τραγούδια με την κλασική έννοια του όρου, μάλλον σύγχρονες ρυθμικές απαγγελίες θα μπορούσαμε να τις περιγράψουμε. Στο ομότιτλο κομμάτι ακούμε τον George Koftis: ακολουθείται εδώ μια ενοχλητικά αυξανόμενη τάση τα πάντα στο artwork να είναι γραμμένα στα αγγλικά και μόνο, ακόμα και το σημείωμα του Γιώργου Αβραμίδη. Εδώ λοιπόν η φωνή «ραπάρει» έντονα, με τρόπο που συχνά συνδέεται με τον ήχο όπως του συγκεκριμένου κομματιού - αν και όχι του γούστου μου - ενώ στο “Battle Rhyme” είναι πιο μελωδική. Τα πράγματα αλλάζουν με τη φωνή της Ευλαμπίας Τσιρέλη, η οποία έγραψε και τους στίχους, και  ακούγεται πολύ ευχάριστα στο έτσι κι αλλιώς πολύ όμορφο κομμάτι “Beyond The Clouds”.

Από τα θετικά του δίσκου είναι το γεγονός πως, λόγω ήχου, μπορεί να παιχτεί σε πολλές περιστάσεις και μέρη. Το “Shadow Man” και το “Flying Cyclist” είναι από τις καλύτερες στιγμές του, όπως και το  Beyond The Clouds” που αναφέρθηκε πριν, αν και ολόκληρη η δουλειά αποτελεί μια ευχάριστη παρέα, ιδιαίτερα το βράδυ.


Μιλώντας για παρέα, πρέπει να πω ότι οι μουσικοί που συμμετείχαν είναι αρκετοί κι έτσι στα περισσότερα κομμάτια το ηχόχρωμα είναι πλούσιο. Πλεονέκτημα σαφές του δίσκου και ο ήχος που επιμελήθηκε ο Χρήστος Μέγας στο mastering.

Η τρομπέτα μου αρέσει πολύ, προσωπικά. Είναι ένα όργανο με πολλές δυνατότητες και διαφορετικά στυλ παιξίματος, πλούσιες αρμονικές και απαιτεί καλή τεχνική λόγω του ιδιαίτερου τρόπου που παίζεται. Όταν συνδυάζεται με όμορφες μελωδίες, άλλα χάλκινα ή πολύ διαφορετικά αλλά παρ’ όλα αυτά ταιριαστά με αυτήν όργανα το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και τα παραδείγματα είναι πασίγνωστα.

Στο “Protocol” του Γιώργου Αβραμίδη έχουμε μια καινούργια, πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά στην οποία η τρομπέτα δεν μονοπωλεί το ενδιαφέρον, το κάνουν όλα τα όργανα μαζί,  ολόκληρος ο δίσκος.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Δήμητρα Γαλάνη – Αλλιώς



Κάθε νέος δίσκος της Δήμητρας Γαλάνη είναι ένα ιδιαίτερο γεγονός για όλους όσους παρακολουθούν, λιγότερο ή περισσότερο, την ελληνική μουσική σκηνή. Μια τραγουδίστρια που έχει αφήσει το ανεξίτηλο στίγμα της σε εκατοντάδες πασίγνωστα τραγούδια, έχει γράψει η ίδια πολλά από αυτά – τα πιο πρόσφατα – και συνεχίζει να μας χαρίζει συγκινήσεις. Γιατί η Δήμητρα Γαλάνη δεν είναι μόνο αυτή η ωραία χροιά, το ταλέντο στην ερμηνεία ή η ευτυχής συγκυρία των συνεργασιών με τους μεγάλους συνθέτες· είναι κυρίως μια σταθερή πορεία ποιότητας, ενδιαφέροντος, εξέλιξης. Κανένας δίσκος της δεν ήταν μια στιγμή που θέλουμε να ξεχάσουμε, μια λάθος επιλογή, μια εμπορική στροφή. Αυτό, κατά βάση, την διαφοροποιεί από τις άλλες ερμηνεύτριες και έχει περάσει στη δική μου συνείδηση ως μια πλέον αξιόπιστη καλλιτεχνική παρουσία.


 Το «Αλλιώς» συνεχίζει αυτή την προσωπική παράδοση της Δήμητρας Γαλάνη. Το στιχουργικό μέρος ανέλαβε ο Παρασκευάς Καρασούλος. Δεν είμαι σίγουρος αν κρατούσε αυτούς τους στίχους για μια “δυνατή” συνεργασία, αν βρίσκεται σε περίοδο ιδιαίτερης έμπνευσης ή αν, από την άλλη, μου φάνηκαν τόσο ωραίοι και λόγω του συνολικού αποτελέσματος. Είμαι ωστόσο σίγουρος πως ο Παρασκευάς Καρασούλος εικοσιπέντε ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία έδωσε, στιχουργικά,  έναν από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν τελευταία.

Συνθετικά ο δίσκος χωρίζεται σε τρία συν ένα άνισα μέρη: τέσσερα τραγούδια υπογράφει η Δήμητρα Γαλάνη, τρία ο σταθερός της συνεργάτης των τελευταίων ετών Χρυσόστομος Μουράτογλου και πέντε έχουν γράψει μαζί. Το δεκατοτρίτο κομμάτι ανήκει στον διεθνώς αναγνωρισμένο Jun Miyake. Πρόκειται για το πανέμορφο κομμάτι “Lillies In The Valley” από την ταινία “Pina” του Wim Venders – «Ένα Κόκκινο Μαντήλι», στα ελληνικά.


Υπάρχει επίσης στον δίσκο, σε νέα μίξη, το τραγούδι «Αν» από την ομότιτλη ελληνική ταινία, σε μουσική της ερμηνεύτριας, μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου όπως και το «Μια Άλλη Χώρα», μπαλάντες και τα δύο. Λίγο πιο έντονο το «Μες Στης Δροσιάς Τις Χάντρες» και με ωραία ενορχήστρωση. Στο «5.30 Ώρα Πρωινή» είναι οι στίχοι που έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ στην «Μοναξιά» έχουμε μια διαφορετική ματιά, μουσική και στιχουργική, από ότι ίσως θα περίμενε κανείς από το θέμα. Τον πρώτο ρόλο έχουν οι στίχοι και στο τραγούδι «Αλλιώς» το οποίο τιτλοφόρησε τον δίσκο (και το πρόδρομο single).Το «Καινούργιο Εμείς» είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια του δίσκου με χαρακτηριστικά περάσματα ανατολικής χροιάς και πρέπει να αναφερθούμε και στο «Πίσω Μην Κοιτάς», μια όμορφη μπαλάντα επίσης.

Το… γλυκό δένει με την εμφάνιση του βιβλίου-cd. Με 17 έργα που φιλοτέχνησαν ο ζωγράφος Ανδρέας Γεωργιάδης και η φωτογράφος Λίλα Σωτηρίου ειδικά για την έκδοση. Μια ακόμα εξαιρετική έκδοση από την Μικρή Άρκτο.


Θέλω να κλείσω την αναφορά στον δίσκο με στίχους τους Παρασκευά Καρασούλου από το τραγούδι «Αλλιώς»: στίχους περιεκτικούς, γλυκούς, επίκαιρους.

“Πρέπει στον κόσμο οι διαφορές
ελεύθερες ν’ ανθίζουν
Για να μπορούνε κι οι καρδιές
Κι αν χάνουν να κερδίζουν”





*Από τις 9 ως τις 20 Μαίου στον Ιανό Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί  εικαστική έκθεση της Λίλας Σωτηρίου και του Ανδρέα Γεωργιάδη με τα έργα που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για την έκδοση του «Αλλιώς».