Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Λένα Πλάτωνος – Shadows Of Blood



 Η Λένα Πλάτωνος είναι από τις ιδιαίτερες περιπτώσεις στην ελληνική δισκογραφία. Έχει γράψει καταπληκτικά τραγούδια και μουσικές, οι δίσκοι της θεωρούνται κλασικοί, έχουν πουλήσει πολύ και όλα αυτά ξεκινώντας σε μικρή ηλικία και με τις ευλογίες του Μάνου Χατζιδάκι. Πόσο πιο γεμάτο βιογραφικό να θέλει ένας καλλιτέχνης; Αν σημειώσουμε και την ύπαρξη ενός κοινού που την ακολουθεί πιστά όλα αυτά τα χρόνια και αυξάνεται συνεχώς έχουμε μια πολύ γενική εικόνα της, χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες για την δισκογραφία της.


Κεραυνός εν αιθρία λοιπόν αυτός ό δίσκος για τους φίλους της και όχι μόνο. Πρόκειται για 12΄΄ βινύλιο single sided, από την γερμανική Kunstkopf, σε εκατό αριθμημένα κομμάτια , το οποίο κυκλοφόρησε (εκτός Ελλάδας) πριν δυο περίπου εβδομάδες. Το artwork κινείται μάλλον στα πλαίσια του μινιμαλισμού. Πρακτικά, είναι ένα μαύρος φάκελος για να μπαίνει ο δίσκος και ένα αφισάκι/εσώφυλλο στα μέτρα του φακέλου, σαν εξώφυλλo, υπογεγραμμένο.

Στο μουσικό μέρος, ο δίσκος περιέχει ένα τραγούδι το οποίο δεν είναι καινούργιο αλλά remix ενός παλαιότερου τραγουδιού της Λένας Πλάτωνος: είναι το τραγούδι «Αιμάτινες Σκιές Από Απόσταση» από το δίσκο «Γκάλοπ» του 1985 (14/3). Η αρχική χρονική διάρκεια του τραγουδιού είναι κοντά στα τρία λεπτά ενώ στη νέα του μορφή ξεπερνά τα έξι. Ο ήχος, στην τελική του μορφή, μαρτυρά τα χρόνια που έχουν περάσει και την τεχνική εξέλιξη στον συγκεκριμένο τομέα. Βεβαίως σε αυτό μετρά και η ανωτερότητα του ήχου του βινυλίου και το γεγονός ότι ο δίσκος παίζει σε 45 στροφές.

                                                              (Η παλιά μορφή του κομματιού)

Το βινύλιο, σε εκατό μόνο αντίτυπα, είναι ήδη δυσεύρετο και συλλεκτικό.



Αιμάτινες Σκιές Από Απόσταση

«Στις εξιστορήσεις της ζωής σου
συχνά ανταποκρίνομαι
με ρίγη στη ραχοκοκαλιά
τυλίγομαι σε κουβέρτα πορτοκαλιά
γίνομαι συρφετός τυφλός που καταλήγει
στην άκρη του ντιβανιού του γκρεμού
ανίκανος στα δάκρυα και στην ποίηση
ζητώντας άλλου είδους όραση
καθώς είμαστε πια μεγάλα παιδιά
που χρειάζονται πολλά δάκτυλα
για να μετρήσουν τον πίσω χρόνο
να βυθίσουν μακριά δάκτυλα
για ν’ αγγίξουν τον αρχικό πόνο
ώστε να μπορούν να διατηρήσουν τη χαρά
το λέω ξανά
στις εξιστορήσεις της ζωής σου
συχνά ανταποκρίνομαι
με ρίγη στη ραχοκοκαλιά
τυλίγομαι σε κουβέρτα πορτοκαλιά
Γίνομαι συρφετός τυφλός που καταλήγει
στην άκρη του ντιβανιού του γκρεμού
ανίκανος στα δάκρυα και στην ποίηση
ζητώντας άλλου είδους όραση
τότε μόνο ξαφνικά και ορμητικά έρχεται η επιβίωση
και με βάζει σε αναγκαστική απογείωση
με ταχύτητα αμυντική σχεδόν φωτός,
απομακρύνομαι
μέσα σε θόλο άπειρο ιριδισμού
κι έτσι σε βλέπω, φίλε, αιμάτινη σκιά ενός ρυθμού                                                                            είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς                                                                                                             είτε βρεθείς σε αφωνία              
συμπαίχτη στην ίδια συγχορδία                                                                                                        μαζί με μας
επώνυμο συνθέτη ενός μεγάλου επιτραπέζιου παιχνιδιού
που μερικοί το ονομάζουν ιστορία
και μερικοί το ονομάζουν ιστορία της ηδονής»

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Τάνια Γιαννούλη & Paulo Chagas – Forest Stories




Επιστροφή στην ελληνική δισκογραφική πραγματικότητα. Μια δισκογραφική πραγματικότητα η οποία σε πείσμα των καιρών ανθίζει , πολλαπλασιάζεται και δίνει εξαιρετικούς καρπούς!

Ο Σεπτέμβρης βρίσκει τις κυκλοφορίες νέων ψηφιακών δίσκων σε ακμή και τις κυκλοφορίες των αναλογικών δίσκων σε ακόμα μεγαλύτερη ακμή, περιλαμβάνοντας στην λέξη “κυκλοφορίες”  τόσο νέες  δουλειές όσο και παλαιότερες σε νέες εκδόσεις.


Πριν ξεκινήσουμε με τις κυκλοφορίες του μήνα όμως θέλω να αναφερθώ σε έναν δίσκο που άκουσα αρκετά την άνοιξη και το καλοκαίρι που μας πέρασε. Έχοντας ακούσει τις προηγούμενες ηχογραφήσεις της ήμουν ήδη θετικά προδιατεθειμένος. Ένα χαρακτηριστικό που έχουν πολλοί πιανίστες είναι η αδυναμία τους να σηκώνουν πότε-πότε τα χέρια τους από τα πλήκτρα: τα κρατούν πάντα κάτω, με την τάση να παίζουν συνέχεια, γεμίζοντας –θεωρούν – τα κομμάτια, στην πραγματικότητα όμως υπερβάλλουν στα στολίδια και τα γεμίσματα και το αποτέλεσμα είναι πιο… μπαρόκ απ’ότι θα έπρεπε. Η Τάνια Γιαννούλη δεν ανήκει σε αυτήν την ομάδα. Οι νότες της, πέρα από ακριβείς στο χρόνο και πολύ ταιριαστές στην αρμονία, είναι και πολύ προσεκτικά επιλεγμένες ώστε να αφήνουν τα κομμάτια να “αναπνέουν”. Οι συνεργασίες της με τον Spyweirdos , έναν πολύ αξιόλογο μουσικό (και όχι μόνο), και οι μουσικές των "4+1" αποδεικνύουν τις ικανότητές της. Ο συγκεκριμένος δίσκος επίσης.
 
Στο «Forest Stories» συνεργάζεται με τον γεννημένο στην Πορτογαλία Paulo Chagas. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως πειραματιστή ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην εύρεση νέων συνδέσμων (ή στην ανανέωσή τους) μεταξύ των ήχων που εξερευνά. Παίζει μεγάλο αριθμό οργάνων και στον συγκεκριμένο δίσκο παίζει πνευστά. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε και να ακούσετε στο http://paulochagas.weebly.com/ 

 Το «Forest Stories» είναι ένας δίσκος στον οποίο κυριαρχεί ο αυτοσχεδιασμός. Το πιάνο της Τάνιας Γιαννούλη δίνει το κατάλληλο υπόβαθρο για την δημιουργία μιας ατμόσφαιρας ηρεμίας και στοχασμού και τα πνευστά του Paulo Chagas δημιουργούν, στην χαλαρότητα του συνόλου, μια συγκροτημένη σύζευξη εικόνων. Οι νότες του Paulo Chagas και ο τρόπος που τις ερμηνεύει θυμίζουν πουλιά που πετούν από κλαρί σε κλαρί επάνω στα δέντρα τη μορφή των οποίων ορίζει άριστα το πιάνο.


Κομμάτια πολύ ελεύθερα, άλλα πιο μελωδικά και συγκεκριμένα ενώ σε άλλα ο αυτοσχεδιασμός και οι φράσεις συνυπάρχουν. Η αυτοσχεδιαστική ποιότητα και το δέσιμο των μελωδιών που προκύπτουν είναι έκδηλα. Το βασικό, ωστόσο, χαρακτηριστικό του δίσκου είναι μια εντυπωσιακή εικονοπλασία από την αρχή ως το τέλος η οποία δικαιολογεί απολύτως τον τίτλο του δίσκου. Η Τάνια Γιαννούλη έζησε, όπως λέει η ίδια, δίπλα σε δάση σε διάφορες περιόδους και μέρος της μουσικής  του δίσκου υπήρξε αποτέλεσμα έμπνευσης από την αίσθηση και τα αισθήματα της αλληλεπίδρασης με αυτά και τις μνήμες που αφήνουν.

Η μουσική του δίσκου είχε την τύχη να συνοδεύεται από αντίστοιχης αισθητικής φωτογραφίες και σχεδιασμό ώστε το σύνολο να είναι μια ολικά άρτια δουλειά από την Rattle, με έδρα τη Νέα Ζηλανδία.



Περισσότερα για την Τάνια Γιαννούλη στο: www.tania-giannouli.com