Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Plan 3 - …From Stockholm To Samothraki…



Ποιοι είναι οι Plan 3; Τι παίζουν; Τι δουλειά έχει η Στοκχόλμη και η Σαμοθράκη αφού όλοι ζουν στην Θεσσαλονίκη; Λοιπόν, αν απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά έχουμε κάνει τη μισή και πλέον δουλειά στην παρουσίαση.

Οι Plan 3 είναι ένα jazz τρίο από τη Θεσσαλονίκη και αποτελείται από τρεις από τους γνωστότερους – και καλύτερους – μουσικούς της πόλης: Ο Μάκης Στεφανίδης επέστρεψε από το Berklee πριν από είκοσι περίπου χρόνια και έκτοτε έχει δώσει το δικό του κιθαριστικό στίγμα σε ωδεία της πόλης, συγκροτήματα (π.χ Monie & Monie Conniente) και σε μεγάλο αριθμό από jazz σχήματα της πόλης. Πρακτικά το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα δύο μέλη των Plan 3. Ο Λάκης Τζήμκας είναι ένας πολύ καλός μπασίστας και αυτός με λαμπρές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παίζει συχνότερα όρθιο μπάσο, ακουστικό και ηλεκτρικό (electric upright basse), μερικές φορές και ηλεκτρικό (electric basse) και έχει προσωπική δισκογραφία που παρουσιάζει μάλιστα μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Χρήστος Γερμένογλου στα τύμπανα και τα κρουστά γενικά είναι σταθερή αξία σε οποιοδήποτε σχήμα και αν τον ακούσεις. Η συνεργασία του εδώ και πολλά χρόνια με τον Σάκη Παπαδημητρίου αλλά και πολλές άλλες αξιόλογες συνεργασίες, είτε έχουν δισκογραφηθεί είτε όχι, αποδεικνύουν το αληθές του πράγματος. Σε γενικές γραμμές καλό είναι να ρίξετε μια ματιά στην προσωπική δισκογραφία του καθένα, θα βρείτε πολύ αξιόλογη μουσική.


Το τρίο δεν είναι καινούργιο, κάθε άλλο. Από το 2002 παίζουν σαν «Μάκης Στεφανίδης τρίο» αλλά σιγά-σιγά όλοι προσέφεραν στις συνθέσεις, οπότε έχουμε την λογική μετονομασία σε Plan 3.

Το “…From Stockholm To Samothraki…” είναι η πρώτη μουσική καταγραφή του τρίο, πέρα από τις συλλογές με ελληνικά jazz συγκροτήματα βέβαια. Το cd αποτελείται από 8 κομμάτια μεγάλης διάρκειας (σχετικά μεγάλης, εφόσον μιλάμε για jazz), τρία από τα οποία είναι του Μάκη (Κοσμάς) Στεφανίδη, τέσσερα του Λάκη Τζήμκα και ένα του Χρήστου Γερμένογλου. 

Η μουσική πλευρά του δίσκου δεν είναι με κανέναν τρόπο κάτι λιγότερο από αυτό που περιμένεις από τρεις μουσικούς υψηλού επιπέδου. Ξεχωριστά θα αναφέρω το τελευταίο κομμάτι, το “Samothraki”, του Χρήστου Γερμένογλου. Είναι πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα, πιο πειραματικό και πιο ελεύθερο και δεν αποτελεί έκπληξη ότι πρόκειται για δικό του κομμάτι, αν έχει παρακολουθήσει κάποιος τη μουσική του όλα αυτά τα χρόνια. Θα σταθώ επίσης στο “Peace Boat” του Λάκη Τζήμκα, το προτελευταίο κομμάτι: ξεκινά με μια εισαγωγή ενός λεπτού περίπου με σόλο μπάσο και έχει μια πολύ ωραία φράση (αυτή με το πεντάηχο) – αυτή που μου έμεινε περισσότερο από το δίσκο σε όλες τις ακροάσεις. Το “Stockholm” είναι ένα νοσταλγικό, προφανώς, κομμάτι του Μάκη Στεφανίδη αλλά από τα δικά του κομμάτια είναι το “For My Father” που βρίσκω πιο ωραίο. Τα κομμάτια του Λάκη Τζήμκα είναι ρυθμικά – όχι περίεργο για μπασίστα – με εξαίρεση το “Ming On”, ένα πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι.


Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, πρώτα ακούς και μετά διαβάζεις ότι ο Χρήστος Μέγας έκανε mixing και mastering κι έτσι η ηχογράφηση ακούγεται υπέροχα.

Η Ελληνική jazz που αγαπάμε, ακούμε και στηρίζουμε είναι εδώ και συνεχίζει να τραβάει ευχάριστα την προσοχή μας.