Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Βασίλης Λαγός - Καντάδες Για Ένα Δαίμονα



Πρέπει να έχουμε ως δεδομένη την ανάγκη, σχεδόν, του κάθε ανθρώπου που ασχολείται με την μουσική περισσότερο από τον μέσο όρο και με οποιοδήποτε ιδιότητα, να βρει, να ανακαλύπτει ανά περιόδους εκείνη την καινούργια δισκογραφική παρουσία που θα  τον εκφράσει περισσότερο από άλλες, θα ταυτιστεί μαζί της, θα τον συγκινήσει, θα τον ενθουσιάσει, θα θαυμάσει το συνολικό αποτέλεσμα και οι ακροάσεις θα προκύπτουν επαναλαμβανόμενες. Αυτή είναι η ιστορία της δισκογραφικής δουλειάς του Βασίλη Λαγού σε ποίηση του Γιώργου Δάγλα με τίτλο «Καντάδες Για ένα Δαίμονα».



Ο δίσκος είναι ξεχωριστός από όλες τις απόψεις. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Βασίλης Λαγός βασίζεται στην κιθάρα του για να φέρει «εις γάμου κοινωνία» δύο είδη που ελάχιστες φορές έχουν συνυπάρξει: την jazz και το metal. Και ενώ ο δίσκος κινείται σε jazz κλίμακες και μελωδίες, οι δυνατές ηλεκτρικές κιθάρες σκληραίνουν τον ήχο απίστευτα ταιριαστά. Το μουσικό σχήμα είναι πρακτικά, πέρα από τα φωνητικά, ένα κουαρτέτο με κιθάρα, κοντραμπάσο, σαξόφωνο και ντραμς που ξεφεύγει όμως από τον ήχο του τζαζ-ροκ, με ήχο συχνά πολύ βαρύ, χωρίς να αποτελεί αυτοσκοπό επιδιώκοντας τον εντυπωσιασμό λόγω πρωτοτυπίας. Η σκληρότητα δένει ιδανικά με τις μελωδίες και τις αρμονίες και , αναμφισβήτητα, με την σκοτεινή και οξεία ποίηση του Γιώργου Δάγλα, ο θαυμάσιος ποιητικός λόγος του οποίου υπήρξε η αφορμή της συνεργασίας του με τον Βασίλη Λαγό. Αυτή είναι ακόμα μια ιδιαιτερότητα του δίσκου: ένας νέος συνθέτης μελοποιεί έναν μη γνωστό στο ευρύ κοινό ποιητή. Ο πρώτος αν και νέος κάθε άλλο παρά στερείται συνθετικής ωριμότητας και ο δεύτερος  αποδεικνύει πως σε όλες της μορφές της τέχνης, και εν προκειμένω στην ποίηση, υπάρχουν πάντα ταλέντα που μπορούν να συγκλονίσουν, ταλέντα που δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αναγνωρισιμότητας στην εποχή της ταχύτατης, κατά τα άλλα,  διάδοσης της πληροφορίας.

Με τον Αλέξη Δελή στο κοντραμπάσο, τον Γιάννη Παπαδούλη στα ντραμς και τον Σπύρο Νίκα στα σαξόφωνα, ο Βασίλης Λαγός κατορθώνει να φτιάξει σκοτεινά αλλά και ελκυστικά ηχοτοπία. Φωνητικά βασίζεται στη φωνή της Ντόρας Βλάσση. Τα ηχοχρώματα της φωνής της, το βάθος και το βιμπράτο, μια σαφώς πολύ δουλεμένη φωνή με αλλα λόγια, πλαισιώνουν θαυμάσια τα υπόλοιπα όργανα και η ίδια πολύ ορθά εκφέρει τους στίχους του ποιητή. Οι ευάρμοστες συνεργασίες δεν σταματούν εδώ καθώς ο δίσκος περιλαμβάνει και δύο συμμετοχές απρόβλεπτες και καταπληκτικές: Ο Λάκης Χαλκιάς συμπράττει σε ένα παράξενο ροκ ηπειρώτικο και ο Γιώργος Ρωμανός σε ένα υπέροχο ντουέτο με την Ντόρα Βλάσση. 

Ακούστε τον δίσκο (και αγοράστε τον ψηφιακά) εδώ


Στα οκτώ κομμάτια του δίσκου δεν υπάρχει ομοιότητα. Η διαφορετικότητα παρατηρείται σε ρυθμικές, μελωδικές, ενορχηστρωτικές γραμμές, στην ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Ηπειρώτικο jazz στον «Μάνθο Σταυρόπουλο», ρυθμική και άμεση η «Πυρά», βαρύ σκοτάδι στο ελπιδοφόρο, ωστόσο, «200 Μέρες». 


Το εικαστικό μέρος έχει επιμεληθεί επιτυχώς ό Άκανθος. Εικόνα, ποίηση και μουσική στις καλύτερες στιγμές των τελευταίων πολλών ετών.

Απολαύστε.    
 

 *(Κυκλοφορεί από την B-otherside Records)


Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Σαν να μην πέρασε μια μέρα



Κι όμως: πέρασαν μέρες, πέρασαν μήνες. 
Τα ραδιόφωνα που έπαιζα  υπήρχαν ως σαφής τρόπος προτάσεων δισκογραφίας και σιγά σιγά το Μουσικό Ιστολόγιο αφέθηκε. Στην αρχή όχι σκόπιμα, με αφορμή την έλλειψη πίεσης για παράδοση κειμένου σε περιοδικό που αναδημοσίευε τις δισκοπαρουσιάσεις του blog (ύστερα από διακοπή κυκλοφορίας του περιοδικού). Έτσι περνούσε ο καιρός. Υπάρχει όμως κόσμος που δεν έχει χρόνο για ραδιόφωνο. Και υπάρχουν οι περιέργοι που δεν τους αρέσει το ραδιόφωνο. Υπάρχουν αυτοί που ζητούν να μάθουν σε μια εκπομπή ότι κυκλοφόρησε σε μια χρονιά. Κάποιοι – πολλοί - που ακούν ραδιόφωνο σε αραιά χρονικά διαστήματα και όχι ολοκληρωμένες εκπομπές, επιθυμούν όμως να μάθουν περισσότερα.

Για τους λόγους αυτούς και άλλους που δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω εκτενώς το blog θα αναστηθεί ως νέος Λάζαρος. Οι παρουσιάσεις θα είναι σύντομες, ολιγόλογες, πληροφοριακές της ύπαρξης του νέου δίσκου. Κυκλοφορεί πολλή μετριότητα, αρκετά ωραία πράγματα αλλά και κάποια διαμάντια που εμείς που αγαπούμε την ελληνική μουσική οφείλουμε να υποστηρίξουμε, ο κάθενας με τον τρόπο του, προβάλλοντας όμως την μουσική.

Ο πρώτος δίσκος που θα παρουσιαστεί πολύ σύντομα αποτελεί ένα από αυτά τα διαμάντια και έπαιξε και αυτός τον ρόλο του στην βούληση για αναβίωση του blog.

Καλώς βρισκόμαστε γραπτώς και πάλι.