Σάββατο 24 Μαΐου 2014

George Avramidis – Protocol




Πρώτη προσωπική δουλειά για τον Γιώργο Αβραμίδη η οποία κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, σε δική του παραγωγή. Ο Γιώργος Αβραμίδης είναι τρομπετίστας το βιογραφικό του οποίου απλώνεται - πέρα από τις ηχογραφήσεις σε διάφορους δίσκους – από τις μουσικές που έβγαζαν οι «Επισκέπτες» με τον Γιάννη Αγγελάκα μέχρι τις πιο πρόσφατες μουσικές των «Εκμέκ». Μεγάλο εύρος συνεπώς και το πιο ενδιαφέρον είναι πως ο δίσκος δεν βρίσκεται πολύ κοντά σε κανένα από τα δύο συγκροτήματα. Καθόλου περίεργο αλλά σαφώς ευπρόσδεκτο.

Που κυμαίνεται λοιπόν μουσικά ο δίσκος; Στην περιεκτικότατη και μάλλον αχανή έννοια της τζαζ είναι η απάντηση. Το “Protocol” περιέχει έξι και ένα χορταστικά κομμάτια που κινούνται σε ήχους άλλοτε acid, άλλοτε πιο smooth, ενώ ο ρυθμός, ειδικά στο μπάσο, είναι από τα χαρακτηριστικά του δίσκου ακόμα και στα πιο ‘‘ήρεμα’’ κομμάτια. Το έβδομο κομμάτι του cd-r είναι ένα ωραίο remix του κομματιού που ανοίγει τον δίσκο, το “Shadow Man”, πειραγμένο από τους “Pinata Vandals” του Hermann Newman ο οποίος συμμετέχει και στην ηχογράφηση.



Η μουσική ανήκει στον Γιώργο Αβραμίδη σε όλο το δίσκο ενώ σε τρία κομμάτια υπάρχουν στίχοι. Μην φανταστείτε τραγούδια με την κλασική έννοια του όρου, μάλλον σύγχρονες ρυθμικές απαγγελίες θα μπορούσαμε να τις περιγράψουμε. Στο ομότιτλο κομμάτι ακούμε τον George Koftis: ακολουθείται εδώ μια ενοχλητικά αυξανόμενη τάση τα πάντα στο artwork να είναι γραμμένα στα αγγλικά και μόνο, ακόμα και το σημείωμα του Γιώργου Αβραμίδη. Εδώ λοιπόν η φωνή «ραπάρει» έντονα, με τρόπο που συχνά συνδέεται με τον ήχο όπως του συγκεκριμένου κομματιού - αν και όχι του γούστου μου - ενώ στο “Battle Rhyme” είναι πιο μελωδική. Τα πράγματα αλλάζουν με τη φωνή της Ευλαμπίας Τσιρέλη, η οποία έγραψε και τους στίχους, και  ακούγεται πολύ ευχάριστα στο έτσι κι αλλιώς πολύ όμορφο κομμάτι “Beyond The Clouds”.

Από τα θετικά του δίσκου είναι το γεγονός πως, λόγω ήχου, μπορεί να παιχτεί σε πολλές περιστάσεις και μέρη. Το “Shadow Man” και το “Flying Cyclist” είναι από τις καλύτερες στιγμές του, όπως και το  Beyond The Clouds” που αναφέρθηκε πριν, αν και ολόκληρη η δουλειά αποτελεί μια ευχάριστη παρέα, ιδιαίτερα το βράδυ.


Μιλώντας για παρέα, πρέπει να πω ότι οι μουσικοί που συμμετείχαν είναι αρκετοί κι έτσι στα περισσότερα κομμάτια το ηχόχρωμα είναι πλούσιο. Πλεονέκτημα σαφές του δίσκου και ο ήχος που επιμελήθηκε ο Χρήστος Μέγας στο mastering.

Η τρομπέτα μου αρέσει πολύ, προσωπικά. Είναι ένα όργανο με πολλές δυνατότητες και διαφορετικά στυλ παιξίματος, πλούσιες αρμονικές και απαιτεί καλή τεχνική λόγω του ιδιαίτερου τρόπου που παίζεται. Όταν συνδυάζεται με όμορφες μελωδίες, άλλα χάλκινα ή πολύ διαφορετικά αλλά παρ’ όλα αυτά ταιριαστά με αυτήν όργανα το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και τα παραδείγματα είναι πασίγνωστα.

Στο “Protocol” του Γιώργου Αβραμίδη έχουμε μια καινούργια, πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά στην οποία η τρομπέτα δεν μονοπωλεί το ενδιαφέρον, το κάνουν όλα τα όργανα μαζί,  ολόκληρος ο δίσκος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: