Πρέπει να ξεκίνησα να γράφω για το δίσκο πάνω από δέκα
φορές και κάθε φορά που άκουγα το δίσκο ήθελα να γράψω και διαφορετικά
πράγματα. Tώρα όμως που βρισκόμαστε πλέον στα μέσα του μήνα Μάη (May), είναι
ακριβώς ο μήνας που πρέπει να μιλήσουμε ξανά για το δίσκο αυτό.
Ένας δίσκος για τη May Roosevelt που δεν έχει καμιά σχέση με τον προηγούμενο σε
όλα τα επίπεδα.
Το θέρεμιν ασκεί τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερη έλξη
σε ακροατές και μουσικούς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και οι ακροατές να
απολαμβάνουν (και να ψάχνουν να απολαμβάνουν) τους ήχους του στα live και στους
δίσκους αλλά και οι μουσικοί να ερωτοτροπούν ολοένα και συχνότερα με το
ιδιαίτερο αυτό όργανο. Πολλοί προσπαθούν να μάθουν και συνήθως δεν τα
καταφέρνουν ενώ το μεγαλύτερο μέρος όσων ισχυρίζονται ότι παίζουν θέρεμιν
κινείται συνήθως σε μέτρια εκτελεστικά επίπεδα. Η May Roosevelt δεν ανήκει σε
κάποια από αυτές τις δύο κατηγορίες. Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα και οι
προσδοκίες που έχει κανείς από μια καλή μουσικό να είναι υψηλότερες. Η εμπειρία
που αθροίζει είτε ως session μουσικός είτε ως μέλος συγκροτημάτων σε συνδυασμό
με τις προφανείς, ακουστικά, δυνατότητές της καταγράφονται με δυναμικό τρόπο
στη νέα της ηχητική παρουσίαση.
Ξεκινώντας με τα εξωτερικά του cd παρατηρούμε ένα πολύ καλαίσθητο design και
χωρίς ίχνος πλαστικού· ανοίγουμε το cd σαν… δώρο και μπαίνουμε στο
στοιχειωμένο κόσμο του θέρεμιν της May. Οκτώ μουσικά θέματα βασισμένα σε
παραδοσιακούς ρυθμούς: φαντάσματα του παρελθόντος; Κάθε άλλο! Κατ’ αρχήν ο ήχος
είναι τέτοιος που με κανέναν τρόπο δεν σε πηγαίνει πίσω. Είναι σύγχρονος, με το
θέρεμιν παιγμένο με μαεστρία από τη «Μαγιοπούλα Μάγισσα» να σε μαγεύει και σε πηγαίνει σε έναν κόσμο
σκοτεινό, στοιχειωμένο. Ήχος συμπαγής, έβαλε το χεράκι του
–κυριολεκτικά- και ο ION στη μίξη, μουντός, όσο χρειάζεται για να
δημιουργήσει αυτή την απόκοσμη ατμόσφαιρα φόβου, άγνωστης απειλής. Τα μοτίβα αν
και κινούνται ρυθμικά πάνω σε ρυθμούς ελληνικών χορών (Ζεϊμπέκικος, Μαντηλάτος, Πωγωνίσιος, Κότσαρι, Ζωναράδικος, Τσάμικος, Καλαματιανός) δεν μεταφέρουν παλιές
ελληνικές μελωδίες με τη μορφή παραλλαγών ή οποιωνδήποτε μορφών μουσικής επεξεργασίας.
Η Μay δεν είναι ο Σκαλκώτας και δεν προσπαθεί να γίνει.
Αρχική ιδέα για τη δημιουργία του «Haunted», λέει η May, ήταν το ζεϊμπέκικο «The unicorn died», που ηχογραφήθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη μουσική ακαδημία της Red Bull το Φεβρουάριο του 2010 στο Λονδίνο. Η εξέλιξη της ιδέας αυτής και ο προβληματισμός για τη θέση της παραδοσιακής μουσικής ρυθμολογίας στη σύγχρονη ελληνική χορευτική μουσική οδήγησε στη δημιουργία ενός κύκλου οκτώ κομματιών, οκτώ διαφορετικών παραδοσιακών χορών.
Μια ποικιλία ήχων και οργάνων δίνουν στα οκτώ αυτά κομμάτια την αίσθηση του
υπερφυσικού. Κλείστε τα φώτα, τα παράθυρα. Συγκεντρωθείτε . Αυτός ο ήχος… ήταν
σίγουρα από τα ηχεία;
2 σχόλια:
Τι ζημιά μας έκανες... Βουρ για το δισκοπωλείο!
Καλή ζημιά είναι αυτή!
Είναι σε λογικότατη τιμή και αξίζει κάθε ευρώ... Ελπίζω να ξέρεις που θα κινηθείς, για να το βρεις.
Δημοσίευση σχολίου