Iernis – Beyond A Far-Οff Shore

Το συγκρότημα  iernis  το θυμάμαι σαν όνομα εδώ και αρκετό καιρό, έβλεπα τις αφίσες για εμφανίσεις και πάντα τύχαιναν λίγο πριν κατεβώ στην Αθήνα ή λίγο μετά. Τους θυμόμουν λόγω του ενδιαφέροντός μου για οτιδήποτε σχετίζεται με την Ιρλανδία αλλά και γιατί στα μέλη του συγκροτήματος έβλεπα το όνομα του Μανώλη Γαλιάτσου.  Πρόκειται περί συνωνυμίας. Τα αδέρφια Γιώργος και Μανώλης Γαλιάτσος μετά την επιστροφή τους από την Μελβούρνη ασχολήθηκαν πολύ με την κέλτικη μουσική, αλλάζοντας το ύφος της μουσικής που έπαιζαν ως τότε στην Αυστραλία αλλά και στην Ελλάδα (παραδοσιακά και ρεμπέτικα) με την Απόδημη κομπανία, μουσικές που έχουν αποτυπωθεί και δισκογραφικά.

Η Κέλτικη μουσική είναι αγαπητή σε πολλούς Έλληνες. Αυτό είναι πολύ έκδηλο στις εκδηλώσεις για τη γιορτή του Αγίου Πατρικίου (Εθνική γιορτή στην Ιρλανδία) που παρακολουθώ στη Θεσσαλονίκη εδώ και πολλά χρόνια. Ίσως οφείλεται στους ζωηρούς χορευτικούς ρυθμούς που προκαλούν κέφι και τάση για χορό και στους αμύητους. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ενδιαφέρον από τον κόσμο και σιγά-σιγά κάνουν την εμφάνισή τους συγκροτήματα που παίζουν τη μουσική αυτή.

Οι iernis (αρχαιοελληνική ονομασία της Ιρλανδίας) εκτός από την σχετική πρωτοπορία έχουν πολλά θετικά στοιχεία. Διασαφηνίζω κατ’ αρχήν πως παίζουν Κέλτικα και όχι μόνο Ιρλανδέζικα, παρά το όνομα, συνεπώς τα τραγούδια και τα οργανικά του δίσκου προέρχονται από όλη σχεδόν την γνωστή περιοχή με Κέλτικη παράδοση. Πρώτο και βασικό θετικό χαρακτηριστικό είναι η επιλογή των κομματιών. Σε αντίθεση με αυτό που περίμενα, διαπίστωσα πως, ευτυχώς, δεν έγινε επιλογή γνωστών κομματιών που μπορεί να βρει ο καθένας στις αμέτρητες συλλογές με Κέλτικη μουσική που κυκλοφορούν. Επίσης δεν είναι κομμάτια με κέντρο βάρους τη χαρά της μπύρας και του ουίσκυ ούτε κομμάτια σαν playlist Ιρλανδικού πάρτι. Η εντύπωση που σχημάτισα είναι πως υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον για την συγκεκριμένη παράδοση και πριν την τελική επιλογή προϋπήρξε έρευνα και μελέτη.

Τα μέλη του συγκροτήματος που πήραν μέρος στις ηχογραφήσεις – υπήρξαν πολλές αλλαγές στη σύνθεση στο πέρασμα του χρόνου – καλύπτουν με το παραπάνω τα ηχοχρώματα των Κέλτικων τραγουδιών χρησιμοποιώντας τα ανάλογα μουσικά όργανα: Ιρλανδικό μπουζούκι (χωρίς το κοίλο μέρος του δηλαδή), μαντολίνο, μπάντζο, κιθάρες, φλογέρες, φλάουτα, dulcimer και φυσικά uillean pipes, η Ιρλανδική εκδοχή της γκάιντας, ένα πραγματικά δύσκολο όργανο στο οποίο η παροχή του αέρα γίνεται με την σταθερή κίνηση του αγκώνα. Ο Scott Mavroudis είναι ένας πολύ καλός παίκτης και από τα πλεόν δυνατά χαρτιά της ηχογράφησης. Ιδιαίτερη εντύπωση πρέπει να πω πως μου έκανε η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου. Την τραγουδίστρια γνώριζα από τελείως διαφορετικές ερμηνείες σε αρκετούς δίσκους, χαρακτηριστικά αναφέρω τις πολύ καλές συνεργασίες με τον Φίλιππο Περιστέρη και τον Θοδωρή Ξυδιά. Δεν ξέρω αν το γεγονός πως γεννήθηκε στον Καναδά της έδωσε κάποια ακούσματα. Είναι εντυπωσιακό όμως πως μια Ελληνίδα τραγουδίστρια μεταφέρει με εξαιρετικό τρόπο μια πιστή ερμηνεία. Τα Κέλτικα, όπως και κάθε παραδοσιακή μουσική, εμπεριέχουν μια ολόκληρη παράδοση και φιλοσοφία ως αποτυπώσεις δεκάδων γενεών. Η απόδοση τους από έναν άνθρωπο που δεν κουβαλά αυτήν την παράδοση είναι αξιοθαύμαστη, έστω και στην μικρή συμμετοχή της στο δίσκο. 

Τόσο ο Γιώργος και Μανώλης Γαλιάτσος όσο και ο Κώστας Ξυδάκης, οι βασικοί των iernis, με σεβασμό στο υλικό και καλή χρήση των πολλών οργάνων που παίζει ο καθένας διαμορφώνουν μια συγκροτημένη Κέλτικη ατμόσφαιρα. Ξαναλέω πόσο εκτιμώ ιδιαίτερα πως αυτός ήταν ο στόχος τους, είναι φανερό, το Κέλτικο συναίσθημα και η παρουσίαση της πλούσιας παράδοσης με τις πολλές εκφάνσεις. Η επαφή με άλλους πολιτισμούς εξ’ άλλου, και μάλιστα όχι στην εγγύτητα της Ελλάδας, δείχνει τη σημασία της μουσικής και τις σπουδαίες γέφυρες πολιτισμού που δημιουργεί. 

Τα κομμάτια του δίσκου είναι τα περισσότερα παραδοσιακά αλλά δεν λείπουν και οι πιο πρόσφατες συνθέσεις. Απρόσμενη στιγμή του δίσκου ένας ζωναράδικος ο οποίος με τον ήχο της Ιρλανδικής γκάιντας δένει εξαιρετικά με τη συνάφεια των υπόλοιπων 14 tracks της χορταστικής ηχογράφησης. 

Χάρηκα πολύ για τη δουλειά αυτή.  Ωραία κομμάτια, πολύ καλές εκτελέσεις αλλά και το συναίσθημα αυτό πως και άλλοι μοιράζονται τις δικές σου σκέψεις και αισθήματα για το θαυμάσιο αυτό κομμάτι γης που ονομάζεται Ιρλανδία (πιο συγκεκριμένα) και για την Κέλτικη μουσική ευρύτερα.