Mama Luma – Splendid (Lp)

Οι Mama Luma είναι ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, τρίο, με τον Χρήστο Γερμένογλου στα ντραμς και τα κρουστά γενικά, τον Παύλο Παυλίδη στο άλτο σαξόφωνο και τον Χάρη Αγορίτσα στην ηλεκτρική κιθάρα και το τενόρο σαξόφωνο. Σαν συγκρότημα ξεκίνησαν στις αρχές του 2011. Η σύνθεση που αναφέρθηκε είναι η σύνθεση που έγραψε στο δίσκο. Στα λάιβ συχνά δεν έχουν ηλεκτρική κιθάρα αλλά ένα δεύτερο σαξόφωνο και τρομπέτα, τον Ηλία Φυλλαρίδη. 

Και οι τρεις μουσικοί που έγραψαν στο δίσκο έχουν αρκετή θητεία ο καθένας στο χώρο του και με συμμετοχές σε πολλά συγκροτήματα, συχνά τελείως διαφορετικά. Πιο..πιστός στον χώρο του αυτοσχεδιασμού και αυτός που έχω δει τις περισσότερες φορές live είναι ο Χρήστος Γερμένογλου για τον οποίο είχαμε αναφερθεί στην παρουσίαση του cd των Plan3. Νομίζω πως από τις πιο αξιοπρόσεκτες συνεργασίες του– καταγεγραμμένη δισκογραφικά – είναι η “Orthopetalia” με τον γκουρού Σάκη Παπαδημητρίου.

Δύο από τα τρία μέλη του παίζουν με την κολλεκτίβα των Fun With Nuns. Ο αυτοσχεδιασμός εκεί είναι προφανώς πιο μαζικός· εδώ τα όργανα ακούγονται ξεκάθαρα και η επαφή μεταξύ τους είναι βέβαια πιο άμεση. Ερμηνεύεται έτσι και η παρουσία της Wax Records μαζί με την Music Kitchen και την S7.

 Το τρίο κινείται με σαφήνεια στο χώρο της free jazz. Τα κομμάτια γράφτηκαν “ζωντανά”, με άλλα λόγια έγραψαν όλοι μαζί, χωρίς προετοιμασμένα σημεία ή παρτιτούρες, όπως απαιτεί σε γενικές γραμμές το είδος αυτό της jazz. Είναι βέβαια αυτό ακριβώς το είδος, του άκρατου αυτοσχεδιασμού, που δεν αντέχουν όσοι δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με την jazz. Από την άλλη όμως, η διαρκής και εν τω γεννάσθαι αλληλεπίδραση των μουσικών μεταξύ τους η συγκίνηση της οποίας εκφράζεται με τα όργανά τους, μέσω της τεχνικής τους αρτιότητας, είναι για τους φίλους της jazz το ακουστικό holy grail.

Οκτώ κομμάτια υπάρχουν στο δίσκο βινυλίου – σε 500 αντίτυπα, δεν κυκλοφορεί σε cd – από τα οποία μπορείτε να ακούσετε κάποια στην σελίδα τους στο soundcloud (https://soundcloud.com/mamaluma) και να παραγγείλετε το δίσκο (σε καλή τιμή). Η ηχογράφηση έγινε από τον Τίτο Καργιωτάκη, συνεπώς συμπεριλαμβάνεται στα θετικά του δίσκου.

Τα κρουστά σε αρκετά κομμάτια, όπως στο πολύ ενδιαφέρον “Rolling Blues”, κρατούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και δείχνουν τις ικανότητες του Χρήστου Γερμένογλου. Το “What Is The Boy Looking For In A Mirror”, παρά τη θέση του στο δίσκο (Α4) έχει πολύ ενδιαφέρον. Για όποιον θέλει γερές δώσεις από κλασσική free jazz με γρυλίσματα σαξοφώνου και δαιμονικά ντραμς το “Ourougouaou” και το “A Little Bit After” προσφέρονται. Το “Mata Mata Hari Hari” τέλος, ειδικά στα σημεία με τα φωνητικά της Σύλβιας και Ειρήνης Γερμένογλου, δικαιολογεί την αυτοπεριγραφή του συγκροτήματος ως “freak –out improvisation trio”.

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα σχόλια και περιγραφές. Η free jazz έχει τους φίλους και τους εχθρούς της. Το “Splendid” προσφέρεται για τους φίλους της αυτοσχεδιαστικής μουσικής και για όσους θέλουν να βρίσκονται σε επαφή με την καινούργια παραγωγή σε jazz στην Θεσσαλονίκη, και τη Ελλάδα γενικότερα· την jazz η οποία σε όλες της τις παραφυάδες βρίσκεται σε άνθηση.