Villagers Of Ioannina City – Riza

Μάλλον δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος την προέλευση του συγκροτήματος. Από την πόλη, συνεπώς, των Ιωαννίνων έρχονται οι μουσικές των VIC και το όνομα του δίσκου είναι περιγραφικό, ως ένα σημείο, και της μουσικής τους. Ένας δίσκος, πρώτα απ’ όλα, που κυκλοφόρησε σε δική τους παραγωγή, σε διπλό βινύλιο και σε cd το οποίο (cd) έχει ήδη εξαντληθεί και απ’ ότι μαθαίνω θα κυκλοφορήσει σύντομα με νέο εξώφυλλο. Το γεγονός ότι τα 500 cd εξαντλήθηκαν σε δυο μήνες και το βινύλιο που κυκλοφόρησε δύο μήνες πριν (ένα μήνα μετά το cd) βρίσκεται προς το τέλος του είναι ενδεικτικό της αξίας τους. 

Τέσσερα χρόνια ηχογραφήσεων και συναυλιών μετράει ήδη το συγκρότημα. Το πρόγραμμά τους αρκετά γεμάτο για το καλοκαίρι και στις συναυλίες τους τις περισσότερες φορές γίνεται το αδιαχώρητο. Τι κάνει αυτό το συγκρότημα τόσο ιδιαίτερο; Με λίγα και απλά λόγια, έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους ροκ δίσκους. Έναν δίσκο που θα μείνει ανάμεσα στους κλασικούς – έχει μείνει – και που οι ακροάσεις είναι απανωτές και δεν είναι ποτέ αρκετές. Αυτό βέβαια για όσους θέλουν να ακούσουν προσεκτικά, αντικειμενικά, χωρίς να είναι κολλημένοι στο «ροκ είναι κιθάρες, ντραμς και μπάσο». 

Οι VIC παίζουν κυρίως παραδοσιακά κομμάτια σε ροκ διασκευές. Θα σκεφτεί κάποιος: «αυτό έχει γίνει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες φορές». Το θέμα είναι βέβαια πως το κάνει ο καθένας. Γιατί το συγκρότημα και φαντασία έχει, και καλούς μουσικούς έχει και τολμά. Τολμά να συνδυάζει δυνατές ηλεκτρικές κιθάρες με τις ηπειρώτικες πεντατονίες στο κλαρίνο. Τολμά να έχει και γκάιντα στις συναυλίες. Και καταφέρνει να μην είναι “μια από τα ίδια” ή “συμπαθές” αλλά μια πρόταση με βάρος (ειδικά στις κιθάρες!).

Όπως είπα και πριν, ο δίσκος ζητάει συνεχείς ακροάσεις. Δώδεκα κομμάτια, πολύ γνωστά τα περισσότερα, δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο πόσο μέσα μας είναι η παράδοση, πόσο ευέλικτη είναι, πώς μπορεί να έρθει κοντά στο σήμερα, τι δυνατότητες έχει όταν βρίσκονται άνθρωποι με ενδιαφέρον γι’ αυτήν. Πρέπει να τονίσουμε το γεγονός πως ο δίσκος βγήκε στην Ήπειρο: μια περιοχή με εξαιρετικά πλούσια παράδοση που δονεί ακόμα και όσους δεν έχουν Rizes από κει. Τόσο τα ηπειρώτικα πολυφωνικά όσο και τα μονοφωνικά παιξίματα του κλαρίνου είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές μουσικές μας παραδόσεις. Οι VIC φαίνεται πως έχουν την παράδοση μέσα τους και στο δίσκο την έχουν συγκεράσει με τον καλύτερο τρόπο με πολύ έντονες ροκ αποχρώσεις.

Κλασικά παραδοσιακά τραγούδια όπως το “Γιάννη μου το μαντήλι σου”, “Χαλασιά μου” – στο οποίο συμμετέχει ο Γιάννης Μήτσης, “Εγώ κρασί δεν έπινα” και άλλα παίρνουν μια νέα μορφή με τη ματιά των VIC και έρχονται σε μας με τη μορφή εξαιρετικών διασκευών που, αν και μερικές φορές φτάνουν τα εννιά λεπτά, όχι μόνο δεν κουράζουν αλλά αντίθετα απογειώνουν το συναίσθημα (ή την αδρεναλίνη).

Το “Riza” είναι ο δίσκος του repeat για το cd ή του βινυλίου που στοιχειώνει το πικάπ. Είναι ο δίσκος που ακούς παντού, δυνατά και δεν τον χορταίνεις. Είναι ο δίσκος που δεν πρέπει να λείπει από δισκοθήκες αν και κατεβαίνει ελεύθερα από το bandcamp. Είναι ο δίσκος που χαίρεσαι να γράφεις ακούγοντας τον, γνωρίζοντας πως γράφει ιστορία.

 

https://www.facebook.com/vic.epirus?fref=ts

https://www.facebook.com/vic.ioannina?ref=ts&fref=ts

https://www.facebook.com/mantrarec

Mama Luma – Splendid (Lp)

Οι Mama Luma είναι ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, τρίο, με τον Χρήστο Γερμένογλου στα ντραμς και τα κρουστά γενικά, τον Παύλο Παυλίδη στο άλτο σαξόφωνο και τον Χάρη Αγορίτσα στην ηλεκτρική κιθάρα και το τενόρο σαξόφωνο. Σαν συγκρότημα ξεκίνησαν στις αρχές του 2011. Η σύνθεση που αναφέρθηκε είναι η σύνθεση που έγραψε στο δίσκο. Στα λάιβ συχνά δεν έχουν ηλεκτρική κιθάρα αλλά ένα δεύτερο σαξόφωνο και τρομπέτα, τον Ηλία Φυλλαρίδη. 

Και οι τρεις μουσικοί που έγραψαν στο δίσκο έχουν αρκετή θητεία ο καθένας στο χώρο του και με συμμετοχές σε πολλά συγκροτήματα, συχνά τελείως διαφορετικά. Πιο..πιστός στον χώρο του αυτοσχεδιασμού και αυτός που έχω δει τις περισσότερες φορές live είναι ο Χρήστος Γερμένογλου για τον οποίο είχαμε αναφερθεί στην παρουσίαση του cd των Plan3. Νομίζω πως από τις πιο αξιοπρόσεκτες συνεργασίες του– καταγεγραμμένη δισκογραφικά – είναι η “Orthopetalia” με τον γκουρού Σάκη Παπαδημητρίου.

Δύο από τα τρία μέλη του παίζουν με την κολλεκτίβα των Fun With Nuns. Ο αυτοσχεδιασμός εκεί είναι προφανώς πιο μαζικός· εδώ τα όργανα ακούγονται ξεκάθαρα και η επαφή μεταξύ τους είναι βέβαια πιο άμεση. Ερμηνεύεται έτσι και η παρουσία της Wax Records μαζί με την Music Kitchen και την S7.

 Το τρίο κινείται με σαφήνεια στο χώρο της free jazz. Τα κομμάτια γράφτηκαν “ζωντανά”, με άλλα λόγια έγραψαν όλοι μαζί, χωρίς προετοιμασμένα σημεία ή παρτιτούρες, όπως απαιτεί σε γενικές γραμμές το είδος αυτό της jazz. Είναι βέβαια αυτό ακριβώς το είδος, του άκρατου αυτοσχεδιασμού, που δεν αντέχουν όσοι δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις με την jazz. Από την άλλη όμως, η διαρκής και εν τω γεννάσθαι αλληλεπίδραση των μουσικών μεταξύ τους η συγκίνηση της οποίας εκφράζεται με τα όργανά τους, μέσω της τεχνικής τους αρτιότητας, είναι για τους φίλους της jazz το ακουστικό holy grail.

Οκτώ κομμάτια υπάρχουν στο δίσκο βινυλίου – σε 500 αντίτυπα, δεν κυκλοφορεί σε cd – από τα οποία μπορείτε να ακούσετε κάποια στην σελίδα τους στο soundcloud (https://soundcloud.com/mamaluma) και να παραγγείλετε το δίσκο (σε καλή τιμή). Η ηχογράφηση έγινε από τον Τίτο Καργιωτάκη, συνεπώς συμπεριλαμβάνεται στα θετικά του δίσκου.

Τα κρουστά σε αρκετά κομμάτια, όπως στο πολύ ενδιαφέρον “Rolling Blues”, κρατούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και δείχνουν τις ικανότητες του Χρήστου Γερμένογλου. Το “What Is The Boy Looking For In A Mirror”, παρά τη θέση του στο δίσκο (Α4) έχει πολύ ενδιαφέρον. Για όποιον θέλει γερές δώσεις από κλασσική free jazz με γρυλίσματα σαξοφώνου και δαιμονικά ντραμς το “Ourougouaou” και το “A Little Bit After” προσφέρονται. Το “Mata Mata Hari Hari” τέλος, ειδικά στα σημεία με τα φωνητικά της Σύλβιας και Ειρήνης Γερμένογλου, δικαιολογεί την αυτοπεριγραφή του συγκροτήματος ως “freak –out improvisation trio”.

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα σχόλια και περιγραφές. Η free jazz έχει τους φίλους και τους εχθρούς της. Το “Splendid” προσφέρεται για τους φίλους της αυτοσχεδιαστικής μουσικής και για όσους θέλουν να βρίσκονται σε επαφή με την καινούργια παραγωγή σε jazz στην Θεσσαλονίκη, και τη Ελλάδα γενικότερα· την jazz η οποία σε όλες της τις παραφυάδες βρίσκεται σε άνθηση.

Τεφλόν - Τεφλόν

Ελληνικό συγκρότημα που υπάρχει από το 2007 αλλά μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά. Η δουλειά τους αυτή παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες. Πρώτα απ’ όλα, δεν φαίνονται πουθενά τα μέλη του συγκροτήματος, δηλαδή ποιοι παίζουν και τι παίζουν. Μια προφανής προσπάθεια ανάδειξης του συγκροτήματος ως ένα, σαν μουσικός πυρήνας που τονίζει το συνολικό μουσικό αποτέλεσμα αν και αποτελείται από μέρη. Τα ονόματα των μελών βρίσκονται εύκολα στο διαδίκτυο αλλά δεν έχει κάποια αξία να αναφερθούν  εφ’ όσον και οι ίδιοι το θεωρούν ήσσονος σημασίας, κάτι όχι σπάνιο στο χώρο του ελληνικού underground.

Οι ίδιοι λένε για το συγκρότημα: «γνωρίστηκαμε σχεδόν τυχαία. το φθινοπωρο του 2007 ξεκίνησαμε, τέσσερις από μας, να παίζουμε μαζί. την άνοιξη του 2008 γίναμε πέντε. στις αρχές του 2009 ο πρώην ντράμερ μας μετακόμισε στο βερολίνο κι έτσι αποκτήσαμε τη σημερινή μας μορφή.
αναπτύξαμε σχέσεις ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού. και δε νιώσαμε ποτέ να δεσμευόμαστε από κάποιο είδος μουσικής ή κάποια αμοιβαία συμφωνημένη πολιτική ή κοινωνική στάση. απλά αλληλεπιδρούμε με την κοινωνία και παίζουμε τη μουσική μας. θέτουμε ερωτήσεις. κάνουμε δηλώσεις. νευριάζουμε και γκρινιάζουμε. συσσωρεύουμε χρέη».

Το cd είναι δική τους παραγωγή, από σκληρό χαρτόνι, χωρίς ίχνος πλαστικού, εικόνα με άλλα λόγια DIY. Οι στίχοι, ελληνικοί, εμπεριέχονται σε ένθετο και καλύπτουν μια διάρκεια από την αρχή της ζωής του συγκροτήματος μέχρι το 2012 – πενταετία δηλαδή – οπόε και ηχογραφήθηκε ο δίσκος. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του Γιάννη Αναγνωστάτου (Lolek), ενώ η ηχογράφηση και η μίξη από τον Μανώλη Αγγελάκη. Αυτό σημαίνει πως ο ήχος τους δεν είναι μακριά από τον δικό του ήχο, έτσι κι αλλιώς παίζουν μαζί αρκετό καιρό. Ο ήχος του Μανώλη Αγγελάκη μου αρέσει, έχει δυναμική και προσωπικότητα. Και φτάνουμε σε ένα από τα πρώτα θετικά του δίσκου, τον ήχο.

Ο ήχος είναι από τα πρώτα που προσέχει ο ακροατής, ακόμα και ο μη παρατηρητικός. Πολύ καλές εγγραφές που αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο τις χαρακτηριστικές εναλλαγές στο τέμπο και τις εντάσεις που βγαίνουν σε όλο το δίσκο. 

Ακούστε το κομμάτι "Απόηχος" στο Soundcloud

Λογικό είναι βέβαια το κύριο ενδιαφέρον να είναι η ίδια η μουσική. Εδώ το συγκρότημα με απλά λόγια έφτιαξε έναν δίσκο που εύκολα θα τραβήξει το ροκ κοινό σε αρκετά μεγάλο εύρος. Από το post rock στο shoegaze και με πολλά στοιχεία κινηματογραφικής μουσικής, οι “Τεφλόν” καταγράφουν δέκα κομμάτια που είναι και ακούγονται Δυνατά! Ο δίσκος ανοίγει με το “Νίτρο”, σαν intro. Ένα εξαιρετικό κομμάτι, θαυμάσια εισαγωγή για τον δίσκο που ξεκινά ήσυχα και μελωδικά, κάτι σαν Burgundy Grapes για παράδειγμα, μέχρι το σημείο που το μπάσο και η κιθάρα βάζουν την ηλεκτρική τους ενέργεια. Κομμάτι για πολλές εκπομπές και πολλές συλλογές. 

Όλα τα κομμάτια του δίσκου έχουν ενδιαφέρον. Χορταστικά σε διάρκεια τα περισσότερα, χαρακτηριστικό του post rock εξ’ άλλου, το ίδιο και ο δίσκος ολόκληρος που ξεπερνάει τα εξήντα λεπτά μουσικής. Η “Καληνύχτα” είναι ένα εννιάλεπτο κομμάτι που πιστεύω πως μένει στο τέλος των ακροάσεων. Εκτός όμως από την εισαγωγή, το κομμάτι που άκουσα τις περισσότερες φορές είναι ο απόηχος: εφτά λεπτά εξέλιξης από μπαλάντα σε δυνατό ροκ και ξανά μπαλάντα κι ένταση.

 Πολύ χαίρομαι όταν ακούω μουσικές και συγκροτήματα που κρατούν ψηλό επίπεδο σε όλα τα σημεία της δουλειάς που εκδίδουν. Ένα δεμένο συγκρότημα, μια πολύ καλή παραγωγή, ωραία κομμάτια, φαίνεται να είναι ένας δίσκος που έχει ότι χρειάζεται για να ακουστεί πολύ. Αν συμβεί εντέλει να φτάσει στα αυτιά πολλών δεν είναι κάτι προβλέψιμο πάντα, ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ιδιωτική παραγωγή, χωρίς δηλαδή εταιρεία, με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς (μη) διαφήμισης. Πρέπει όμως οι καλές δουλειές να φτάνουν σε πολλούς αποδέκτες και αυτή η παρουσίαση αυτό το ρόλο φιλοδοξεί να παίξει.

Τους βρίσκετε στο www.tfln.gr όπου και μπορείτε να παραγγείλετε το cd και να ακούσετε τα κομμάτια τους.