Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Δημήτρης Μαραμής – Ταγκό Για Τρεις



Ήταν τέτοια περίοδος, αν θυμάμαι καλά, Χριστούγεννα του 2004, όταν πρώτη φορά άκουσα το όνομα του Δημήτρη Μαραμή. Είχε κυκλοφορήσει η πρώτη του δουλειά, τα «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα», σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Σωτήρη Τριβιζά. Ο Μίνως θεοχάρης τραγουδούσε σε αυτό το πολύ καλαίσθητο βιβλίο-cd που, για να είμαι ειλικρινής, έσπευσα να ακούσω κυρίως λόγω εκτίμησης στις καλλιτεχνικές επιλογές της εταιρείας, της «Μικρής Άρκτου». Η μελοποιημένη ποίηση πολύ συχνά νοσεί στα χέρια νέων και πρωτοεμφανιζόμενων «συνθετών» που έχοντας τη βεβαιότητα της καλλιτεχνικής αξίας ενός ποιήματος ή ενός ποιητή θεωρούν πως έχουν διανύσει το μισό δρόμο προς την επιτυχία. Κάπως έτσι ήμουν, το λιγότερο συγκρατημένος,  πριν την ακρόαση του δίσκου. Στα πρώτα λεπτά ακρόασης αναγνώρισα έναν πολύ ταλαντούχο νέο συνθέτη με σεβασμό στο επάγγελμά του, με αγάπη στην ποίηση και γενικότερη καλλιτεχνική ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει σε όλες του τις επιλογές από τότε και μέχρι σήμερα.


Η πιο πρόσφατη δουλειά του έχει τίτλο «Ταγκό για τρείς». Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Μελάνι» και πρόκειται για ένα βιβλίο-cd  με πέντε τραγούδια και ένα ορχηστρικό θέμα. Ο ποιητικός λόγος ανήκει στη Μαρία Πολυδούρη, τον Κώστα Καρυωτάκη και τον Μιχάλη Γκανά. Η ερμηνεία είναι της Κορίνας Λεγάκη, μια συνεργασία που κρατάει αρκετό χρόνο, έχει δώσει πολλές συναυλίες αλλά, ως τώρα, λίγα τραγούδια. 

Ο δίσκος ξεκινά με ένα εξαιρετικό κομμάτι σε στίχους του στιχουργού-ποιητή (από τις περιπτώσεις που οι έννοιες μπλέκονται) Μιχάλη Γκανά, το «Μη μου μιλάς». Το είχα ακούσει πρώτα μόνο με πιάνο-φωνή, σε συναυλία. Με τράβηξε αμέσως. Στη μορφή του δίσκου με ενορχήστρωση είναι από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα φέτος – τουλάχιστον – και από τα καλύτερα το Μαραμή (και είναι πολλά). Ρυθμικό, με ένταση που κορυφώνεται στο τέλος του κομματιού είναι από τα τραγούδια που δεν βγάζεις από το cd pplayer (ή το mp3 player, ή τον υπολογιστή τέλος πάντων).

Το «Non, ne regardez pas me larmes είναι το γνωστό «Ω, μη με βλέπετε που κλαίω» της Πολυδούρη το οποίο είχε τραγουδήσει -στα ελληνικά- στο δίσκο της «Χορός με τη βροχή». Εδώ, εκτός από τη γλώσσα, πρέπει να αναφερθεί η μουσική συνεισφορά μελών από τους Outward Bound (Δημήτρης Νεονάκης, Μανώλης Τσικανδηλάκης), που έδωσαν μια όμορφη και διαφορετική μουσική εικόνα του τραγουδιού. Σ’ αυτό συμβάλλει, εκτός από την ερμηνεία προφανώς, και η πολύ καλή προφορά των γαλλικών από την Κορίνα Λεγάκη.

             (Το "ταγκό για τρεις" μόνο με πιάνο φωνή, όπως ΔΕΝ βρίσκεται στο δίσκο και με πολύ όμορφο βίντεο) 
 
Το «Ταγκό για τρεις» είναι ακόμα ένα υπέροχο τραγούδι του Μαραμή. Αρχίζει με έγχορδα που παίζουν πιτσικάτο, σαν εισαγωγή πριν την παρουσία του μπαντονεόν (Ηρακλής Βαβάτσικάς). Τα έγχορδα κρατούν πολύ ενδιαφέρον το μουσικό υπόβαθρο όταν υπάρχει φωνή και παίρνουν το δικό τους δυναμικό ρόλο όταν απουσιάζει προσφέροντας, μαζί με τα κρουστά και το μπαντονεόν, μια υποδειγματική ενορχήστρωση σε ένα, απλά, καταπληκτικό ταγκό το οποίο υπάρχει και σε ορχηστρική μορφή, όπως του αξίζει, σε ένα επίσης ενδιαφέρον μοίρασμα της μελωδίας σε μπαντονεόν και έγχορδα.

Οι κιθάρες του Δημήτρη Νεονάκη και η ποίηση του Καρυωτάκη δένουν ιδιαίτερα αρμονικά με τη μουσική του Δημήτρη Μαραμή στο «Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα). Προκύπτει μια φρέσκια πρόταση μελοποίησης και απόδοσης του γνωστού ποιήματος με ήχους ηλεκτρικούς αλλά πολύ ταιριαστούς.

Η ορχηστρική μορφή του «Ταγκό για τρεις» κλείνει την ομάδα των πέντε κομματιών. Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι σαφώς διαφορετικό και μουσικά αλλά και στιχουργικά. «Εργατικό ατύχημα» σε στίχους του Μιχάλη Γκανά και μινιμαλιστική ενορχήστρωση του Δημήτρη Μαραμή μόνο με πιάνο. Θαυμάσιοι οι στίχοι του Γκανά, με λίγες λέξεις καταφέρνει να μεταφέρει εικόνες και συγκινήσεις, δημιουργώντας τη σκηνή χωρίς λεκτικές ακρότητες, με την έννοια των γλαφυρών περιγραφών, όπως θα μπορούσε να κάνει για κάτι το έτσι κι αλλιώς θλιβερό και στενάχωρο. Αργό, σαν πένθιμο εμβατήριο, το κομμάτι και χωρίς πολλές νότες, κυρίως συγχορδίες που πέφτουν αυστηρά πάνω στο ρυθμό τονίζοντας το στίχο και κορυφώνοντας τη λύπη.


Το «Ταγκό για τρεις» δεν είναι κύκλος τραγουδιών, λέει ο Μαραμής στο εισαγωγικό σημείωμα αλλά μάλλον τραγούδια που ξεπήδησαν παρορμητικά. Η Κορίνα Λεγάκη ταιριαστή ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Μαραμή, είναι από τις θετικές του πλευρές η συνεργασία του πάντα με καλούς τραγουδιστές. Η Λεγάκη, δεν ξέρω πόσο καθοδηγήθηκε ή ακόμα καθοδηγείται από τον Μαραμή αλλά τραγουδάει όπως ακριβώς πρέπει, με τις σωστές εντάσεις και υφέσεις εκεί που χρειάζεται, με εκφραστικότητα, διαθέτοντας και μια φωνή που τη βοηθάει στη σωστή ερμηνεία.

Πιστός στην ποιότητα λόγου και μουσικής ο Μαραμής συνεχίζει να μας δίνει δουλειές που πλέον δεν μας εκπλήσσει η αρτιότητά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: