Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Η Ασάφεια της συμμετοχής και της παρέμβασης




Η ασάφεια της συμμετοχής και της παρέμβασης ή αλλιώς πώς γίνεται να τρως όταν σκοτώνουν τον γείτονα. Ο γείτονας μπορεί να είναι στο διπλανό διαμέρισμα ή να μένει στο δρόμο. Μπορεί να μένει μόνος του ή με την οικογένεια του που μπορεί να απαριθμεί λίγα ή χιλιάδες μέλη. Ίσως να είναι μέρα (ή μέρες) προσευχής, δηλαδή Κυριακή, ίσως να είναι μέρα νηστείας, δηλαδή Τετάρτη ή Παρασκευή και μάλιστα Αγία. Μπορεί να τον σκοτώνουν με μαχαίρι ή με κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο, ένα χαρτί για παράδειγμα, το οποίο είναι γνωστό ότι επιφέρει πιο σοβαρές και βαριές βλάβες. Υπάρχει το χειρουργείο, πάντα, για τις δύσκολες επεμβάσεις αλλά πόσος γύψος να υπάρχει;

Ο γείτονας πολτοποιείται· είτε από το χαρτί είτε από τους χαρτογιακάδες -οι οποίοι σχετίζονται με το χαρτί πολύ περισσότερο από την κάλυψη του λαιμού τους. Δεν είναι ο πρώτος αλλά ένα ακόμα νούμερο που προστίθεται στη σειρά των μαζικών δολοφονιών, είτε σωματικών είτε ψυχικών, των οποίων τα συνολικά νούμερα δεν καταγράφονται γιατί δεν είναι δυνατό να καταγραφούν οι ψυχικές δολοφονίες, πολύ δε περισσότερο οι απεγνωσμένες και συστηματικές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ο γείτονας δεν είμαι εγώ αλλά θα μπορούσα να είμαι. Ο γείτονας δεν είμαι εγώ, τώρα, αλλά ίσως υπήρξα και εγώ πρόσφατα. Ο γείτονας είναι πρόσωπο που πολλαπλασιάζεται και παίρνει μορφή όλο και πιο οικεία. Σιγά-σιγά αρχίζει και μας μοιάζει. Όταν θα γίνει φτυστός εμείς κάποιος άλλος θα τρώει δίπλα μας – αν έχει: άλλον ή φαγητό.

Και η μουσική τι σχέση μπορεί να έχει; Έχει. Κάθε μουσική θα ακούγεται σαν Βάγκνερ. Κάθε κυκλοφορία, κάθε αναφορά. Έτσι δεν θα ακουστεί τίποτα, δε θα προταθεί, δε θα αναλυθεί, δε θα σχολιαστεί. 

Μένει μόνο καπνός σέρτικος και πνιγηρός…




Δεν υπάρχουν σχόλια: