Gadjo Dilo – Manouche De Grec

Να λοιπόν που η αναφορά στο ρεμπέτικο δεν έχει τελειωμό. Έλεγα στην προηγούμενη ανάρτηση για διασκευές σε ρεμπέτικα και ένας ακόμα δίσκος έρχεται να προστεθεί στη σειρά με τις κυκλοφορίες, λίγο παλαιότερες ή πιο πρόσφατες που επηρεάζονται, διασκευάζουν ή με οποιοδήποτε τρόπο σχετίζονται με το ρεμπέτικο. Δε νομίζω πως χρειάζεται να ασκήσουμε κριτική στο γεγονός. Προφανώς και αποτελεί μια σιγουριά για την μερική αποδοχή των κομματιών ,με την έννοια πως δε χρειάζεται να τα μάθει κανείς. Από την άλλη βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και την μουσική ματιά: έχει μεγάλο ενδιαφέρον για το μουσικό να πάρει ένα τραγούδι, ένα μουσικό θέμα και να το τροποποιήσει κατά το δοκούν. Ένα ενδιαφέρον που κρατάει μια σειρά χιλιάδων χρόνων και αναφέρεται σε όλα τα μουσικά ήδη. Με άλλα λόγια, σαφώς και η νέα δημιουργία έχει το δικό της ενδιαφέρον ως μια πλήρως καινούργια κατάθεση όμως ο επιτυχημένος συγκερασμός – γιατί περί τέτοιου πρόκειται – μακρινών ή συγγενών μουσικών ειδών συνιστά και αυτός μια πρωτότυπη πρόταση. 

Τους Gadjo Dilo τους είχα ακούσει ζωντανά και στα δύο Django Festival της Θεσσαλονίκης. Δεν θυμάμαι να έπαιζαν ρεμπέτικα σε όλο το ρεπερτόριό τους, αλλά μου είχαν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις (όπως και τα περισσότερα συγκροτήματα).  Διαβάζω στη σελίδα τους στο facebook πως σχηματίστηκαν το 2009.

«Το “Manouche De Grec” είναι ένα πάντρεμα της gypsy jazz μουσικής παράδοσης με τους ήχους και τα χρώματα του παλιού ελληνικού τραγουδιού της ίδιας περίπου περιόδου (ρεμπέτικο – ελαφρολαϊκό). Το αποτέλεσμα είναι ένας ήχος εξαιρετικά οικείος στα αφτιά τόσο του λάτρη του Django (Reinhardt) όσο και εκείνου του Τσιτσάνη» διαβάζει κανείς στο εσωτερικό του cd και την έξυπνη περιγραφή “Greek-flavoured gypsy jazz” στο εξώφυλλο. Τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι. Και τα τραγούδια είναι πολύ γνωστά και τα γνωρίζουν όλοι, και οι λάτρεις του σπουδαίου κιθαρίστα Django Reinhardt -και όχι μόνο- θα απολαύσουν τις επεξεργασίες των τραγουδιών με έναν πολύ πετυχημένο τρόπο. Ξέχωρα από το που κινείται κανείς μουσικά, ως ακροατής, πιο κοντά στο ρεμπέτικο ή στη jazz, το σημαντικό είναι να βρει ενδιαφέρον σε αυτό που ακούει και το Manouche De Grec” είναι ένας δίσκος με ενδιαφέρον. 

Με πολύ μεγάλη ευκολία καταλαβαίνει κανείς πως αναφερόμαστε σε έναν δίσκο που είχε τις δυνατότητες και πιθανότητες, λόγω επιλογών, να ακουστεί πολύ. Το συγκρότημα εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες  αυτές μπολιάζοντας τις μελωδίες με φαντασία και μεράκι και προέκυψε μια δουλειά που θα ακουστεί και θα ακούγεται πέρα από κάθε αμφιβολία. Το «Μπαξέ Τσιφλίκι», το «Που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», το «Πέφτεις σε λάθη» αλλά και το «Σου σφυρίζω» και «Το μινόρε της αυγής» είναι μερικά από τα πασίγνωστα τραγούδια που ακούγονται, καθώς και ένα ωραίο καινούργιο, το «Miss L» του Νίκου Βλάχου, κοντραμπασίστα του συγκροτήματος.

  

Το cd είναι λιτό στην κατασκευή, δίνοντας ωστόσο τις αναγκαίες πληροφορίες και για τα κομμάτια και για το συγκρότημα. Πολύ όμορφο είναι το δισκάκι το οποίο έχει την εμφάνιση δίσκου βινυλίου. 

Οι Gadjo Dilo είναι οι:

Κώστας Μητρόπουλος: κιθάρα Σωτήρης Πομόνης: κιθάρα Νίκος Βλάχος (tattoo): κοντραμπάσο Σέργιος Χρυσοβιτσάνος: βιολί Γιώργος Τσιατσούλης: ακκορντεόν Ηλιάνα Tσαπατσάρη: φωνή

Μπράβο σε όλους τους!