Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Στέλιος Πετράκης – Ωρίων




Ο Στέλιος Πετράκης είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς μουσικούς της Κρήτης και όχι μόνο. Οι προσωπικές δουλειές του στις οποίες συμμετέχουν και εξαιρετικοί μουσικοί είναι πραγματικά χάρμα ώτων, ενώ είναι άφθονες και οι συμμετοχές του σε συγκροτήματα ή σε ηχογραφήσεις. Ένα εκτενές και πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό και άλλα πολλά μπορεί να διαβάσει ο κάθε ενδιαφερόμενος στην προσωπική του ιστοσελίδα:                             http://www.steliospetrakis.com


Η αρχική σκέψη ήταν να γράψω μερικές σκέψεις για τον πιο πρόσφατο δίσκο του «Μαύρα Φρούδια», ένα τρίο ουσιαστικά με δύο μουσικούς, συνεργάτες του εδώ και αρκετά χρόνια, τον Efrén López και τον Bijan Chemirani. Δουλειά υψηλής ποιότητας αναμφίβολα. Όμως… όταν αναφέρω τον Πετράκη από το 2008 και αργότερα στο νου μου έρχεται πάντα ο «Ωρίων». Ένας δίσκος που, αν βρισκόμασταν στην εποχή του βινυλίου, θα έλεγα μετά βεβαιότητας πως ο δίσκος έλιωσε, σε οικιακές ακροάσεις αλλά φυσικά και στο ραδιόφωνο. Μια παραγωγή άρτια από την αρχή ως το τέλος, που συγκαταλέγεται με μεγάλη ευκολία στις κορυφαίες στιγμές της πρόσφατης Κρητικής και ευρύτερα Ελληνικής μουσικής γενικότερα.

 Έξι μόνο κομμάτια σε έναν δίσκο 52 περίπου λεπτών, χορταστικά συνεπώς σε διάρκεια, χωρίς καθόλου όμως να κουράζουν ή να δίνουν την εικόνα της επανάληψης – πέρα προφανώς από την κυκλική επανάληψη των θεμάτων. Στο θαυμάσιο αποτέλεσμα ρόλο σημαντικό έχουν και οι επίσης θαυμάσιοι μουσικοί που συμμετέχουν: ο Γιώργος Καλούδης στο τσέλο, σε δρόμους πολύ διαφορετικούς από αυτούς που θα περίμενε κανείς· Ο Χάρης Λαμπράκης και εδώ έβαλε την πινελιά του με το νέυ του·  ο Bijan Chemirani συνεχίζοντας την μουσική κληρονομιά της οικογένειάς του φέρνει την τέχνη των κρουστών από το Ιράν στην Κρήτη· ο Efrén López παίζει… ότι υπάρχει (!), διεθνής μουσικός και αυτός, με πλούσιο βιογραφικό και ιδρυτικό μέλος των καταπληκτικών LHam De Foc (όσοι δεν έτυχε να έχουν ακούσει να το πράξουν τώρα!)· ο Kevin Seddiki  είναι ένας κιθαρίστας εντυπωσιακής καθαρότητας· ο Γιώργος Μακρής δίνει με την γκάιντά του χαρακτηριστικό ηχόχρωμα στον δίσκο, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στο συγκεκριμένο όργανο· η λύρα – ανάμεσα άλλα όργανα – του Στέλιου Πετράκη, κρατάει τον κρητικό ήχο και δείχνει την ικανότητά του στη χρήση της. Με τις φωνές του συμμετέχουν η Μαρία Σίμογλου, ο Γιώργης Ξυλούρης και ο Βασίλης Σταυρακάκης.

Ο τελευταίος τραγουδάει σε ένα από τα πιο ωραία κρητικά τραγούδια της σύγχρονης μουσικής της Κρήτης και ως προς το τραγούδι και ως προς την εξέλιξή του, το «Πάρε Με Νύχτα» που συνδυάζεται υπέροχα με έναν ακόμα συρτό, τον «Συρτό Της Νίκαιας». Ιδιαίτερες στιγμές του δίσκου και το «Ωρίων Και Πλειόνη» όπως και ένας ζωναράδικος, το «Καινούργια αγάπη», ένα ορχηστρικό και ένα τραγούδι, και τα δύο με ωραίο ήχο και πολύ καλές ενορχηστρώσεις. 


Ο δίσκος ανοίγει όμως με τα «Βόρεια Μονοπάτια». Δεκατρία λεπτά συναισθήματος, ψυχικής ανάτασης, περηφάνειας. Από τα πιο ωραία κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ. Η λύρα του Πετράκη ξεκινά το μαγευτικό ταξίδι της ενώ το τσέλο κρατά νότες με μεγάλες διάρκειες, σαν ισοκρατήματα. Καθώς το βασικό θέμα ακούγεται πιο ανοιχτό, μπαίνει το νταούλι (Κώστας Μερετάκης) και η γκάιντα του Γιώργου Μακρή δίνοντας την κορύφωση της συναισθηματικής φόρτισης. Τρεις κύκλοι, τρεις κορυφώσεις και ένα πανέμορφο κλείσιμο με γκάιντα. Μερικά πράγματα όσο και να γίνει  προσπάθεια να περιγραφούν πρέπει να τα δεις ή να τα ακούσεις. Τα «Βόρεια Μονοπάτια» θα μπορούσαν να είναι ένας νέος εθνικός ύμνος.

Έξι κομμάτια που, είτε με είτε χωρίς λόγο, δείχνουν το επίπεδο που μπορεί και πρέπει να κινείται η Κρητική μουσική με την ευρεία έννοια. Ο κάθε μουσικός συμβάλλει με την δεξιοτεχνία και την προσφορά του πολιτισμού της χώρας του και ο Στέλιος Πετράκης  με το ταλέντο του. Με τις επόμενες δουλειές του, είχαμε –ευτυχώς- αξιόλογη συνέχεια αυτού του σημείου αναφοράς και έτσι κάθε δίσκος του είναι πλέον μια δεδομένη πηγή μελωδιών και συναισθημάτων.


Η Κρητική μουσική είναι ίσως η πιο δυναμική κοιτίδα προάσπισης της επαφής της σύγχρονης εποχής με την παράδοση. Νέοι μουσικοί προσεγγίζουν τα παραδοσιακά τραγούδια και όργανα, μαθαίνουν παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς, γράφουν καινούργια. Η εκτίμηση και ο σεβασμός μου για τον ευλογημένο αυτό τόπο είναι απύθμενα. Ανεξάρτητα από τον αν κάποιος θέλει να ακούει λιγότερο η περισσότερο Κρητική μουσική, ή ίσως πιο σωστά Κρητικό ήχο, ο δίσκος αυτός πρέπει να ακουστεί παντού και να μην σταματήσει να ακούγεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια: