Vagelis Stefanopoulos Trio – Sailing on a marsipus

Τον Βαγγέλη Στεφανόπουλο τον είχα ακούσει πρώτη φορά στο δίσκο «jazznovation» πριν τέσσερα χρόνια. Aπόφοιτος του Trinity College of Music in London, οι κλασικές επιρροές (ανάμεσα στα άλλα) των σπουδών του είναι σαφείς – και καλοδεχούμενες – δίνοντας και χρώμα αλλά και μια ιδιαίτερη μουσική πρόταση φεύγοντας συχνά από τον καθαρά jazz ήχο.

Το  Vagelis Stefanopoulos Trio έκανε τα πρώτα του βήματα με αφορμή την συμμετοχή των μελών του στην ορχήστρα του Χρήστου Θηβαίου. Εκτός από το Βαγγέλη Στεφανόπουλο στο πιάνο, τα άλλα δυο μέλη του trio είναι ο Πέτρος Βαρθακούρης στο κοντραμπάσο και ο Γιάννης Αγγελόπουλος στα ντραμς: μουσικοί δηλαδή που έχουν συνεργαστεί με “γνωστά ονόματα” και διαθέτουν μεγάλη εμπειρία. Εμπειρία που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στον τρόπο που επικοινωνούν μεταξύ τους και εύκολα αλλάζουν ρυθμούς και τέμπο. 

«Το Sailing on a marsipus είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Vagelis Stefanopoulos Trio. Μια δουλειά με δικιά της φωνή και χαρακτήρα που αντλεί επιρροές από διάφορα είδη της jazz και μουσικών του κόσμου. Η ιδέα του άλμπουμ είναι το ταξίδι.  Το ταξίδι όμως μέσα από την ματιά ενός βρέφους που γνωρίζει τον κόσμο σε έναν μάρσιπο».

Αυτά αναφέρει το δελτίο τύπου για το δίσκο. Η περιγραφή δικαιώνεται με το άκουσμα καθώς μια φρέσκια και όμορφη μουσική απλώνεται από τις πρώτες νότες που ακούγονται. Η διάχυτη λυρικότητα είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του δίσκου ο οποίος ξεκινά με το Cape town, μια σύνθεση με έντονα στοιχεία κλασικής μουσικής με πιο jazz διάθεση βέβαια, στο ευχάριστο κλίμα που σε έβαζε για παράδειγμα ο Jacques Loussier. Ένα έντονα ρυθμικό κομμάτι που οδηγεί στο αρχικά αργό, εσωτερικό Eclipse με τους ρυθμούς να εναλλάσσονται – όπως άλλωστε και στον υπόλοιπο δίσκο – και από αργό να οδηγείται σε πιο γρήγορο τέμπο, ξανά σε πιο αργό, μετά ακόμα πιο γρήγορο, δίνοντας έτσι ένα επτάλεπτο σχεδόν κομμάτι που κρατάει συνεχώς το ενδιαφέρον. Το  Sailing on a marsipus που ακολουθεί ξεκινά με ένα θέμα κοντά στον Wim Mertens, θα έλεγα προσπαθώντας να περιγράψω το ύφος, και εξελίσσεται σε jazz mood. To The storm μας επαναφέρει και πάλι στο ρυθμό και την πολυρυθμία ενώ το The mermaid έχει μια ονειρική διάθεση χωρίς όμως κι εδώ να λείπουν οι πιο γρήγοροι ρυθμοί σε διάφορα σημεία. Πολύ πιο έντονα ρυθμικό είναι το Oduduah (του Aldo Lopez Gavilan) με εξάρσεις και υφέσεις να μας πηγαίνουν στο Jazz standard των αδερφών Gerswin, το Summertime με τη φωνή του Jd Walter. Μια διασκευή που ταιριάζει με το concept  του δίσκου και δείχνει πώς ένας μουσικός ο οποίος έχει διαμορφώσει μουσικό χαρακτήρα μπορεί να φέρει ένα κλασικό jazz τραγούδι στα δικά του μέτρα.  Το κλασικό επίσης, και αγαπημένο Μilestones είναι πολύ προσεκτικά δουλεμένο αν και αρκετά σύντομο. Το The port που κλείνει το δίσκο είναι κι αυτό μια ωραία σύνθεση του Στεφανόπουλου στο ύφος που διαμορφώνεται σε όλο το δίσκο.

Δεν είναι μόνο ο ήχος, συνεπώς, η ιδιαιτερότητα του δίσκου. Είναι και η πολυρυθμία, είναι η απομάκρυνση από την κλασική δομή θέμα - κύκλος αυτοσχεδιασμών των μουσικών στο θέμα – θέμα, είναι εν τέλει το ενδιαφέρον των μελών του trio, ενδιαφέρον για κάτι προσωπικό,  που γίνεται με ζωντάνια και ευχαρίστηση. Όπως και η ακρόαση.

http://www.vagelistefanopoulos.com/
http://www.facebook.com/vagelistefanopoulos/
(photos by George Saitas)

(To trio θα εμφανιστεί στο Gazarte την Παρασκευή 6 Απριλίου)